بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی بر اساس سبک‌های دلبستگی و هویت تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی بر اساس سبک های دلبستگی و هویت تحصیلی انجام شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعۀ آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دورۀ اول متوسطۀ شهرستان بناب در سال تحصیلی 1395-1396 بودند. نمونۀ پژوهش 301 نفر بودند که به شیوۀ نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، از دبیرستان های دورۀ متوسطۀ شهرستان بناب انتخاب و بررسی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش‌نامه های سبک های دلبستگی کولینز و رید، هویت تحصیلی واز و ایزاکسون، خودکارآمدی مکیلروی و بانتینگ و خودناتوان‌سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل 8.8 انجام شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی نقش میانجی معناداری در رابطۀ بین سبک های دلبستگی (ایمن، ناایمن اجتنابی و دوسوگرا) و خودناتوان‌سازی تحصیلی دارد و مسیرهای مستقیم از سبک دلبستگی ایمن به خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی معنادار و از سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا به خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی ازنظر آماری معنادار است (p<0/05). سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا نیز از طریق خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت خودناتوان‌سازی تحصیلی را پیش بینی می کند. بنابراین، سبک های دلبستگی و هویت تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی نقش مهمی در خودناتوان سازی تحصیلی دانش‌آموزان دارند.

The Mediating Role of Academic Self-efficacy in PredictingAcademic self-handicapping on the Basis ofAttachment Styles and Academic Identity

This study aimed to investigate the mediating role of academic selfefficacy in predicting academic selfhandicapping ‎based on attachment styles and academic identity. The research method was descriptivecorrelational. The statistical population of this study included all the first grade high school students in Bonab city in 20162017 academic year. The research sample was 301 students which were selected from a high school in Bonab by multistage cluster sampling. Collins and Reed’s Attachment Style Scale, Waz and Isaacson’s Educational Identity Questionnaire, McIlroy and Bunting’s SelfEfficacy Questionnaire, and Schwinger’s Academic SelfHandicapping Scale were used to collect data. Data analysis was performed by statistical method of path analysis using LISREL 8.8 software. The results of path analysis showed that academic selfefficacy has a significant mediating role in the relationship between attachment styles (safe, unsafe, avoidant and ambivalent) and academic selfhandicapping. Academic selfefficacy and academic selfhandicapping are statistically significant (P <0.05). Ambivalent insecure attachment style also positively predicts academic selfhandicapping through academic selfefficacy. Therefore, attachment styles and academic identity mediated by selfefficacy play an important role in students’ academic selfhandicapping.