نقش واسطه ای التزام عملی به نماز در رابطه بین روابط والد فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف در نوجوانان

همزمان پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای التزام عملی به نماز در رابطه بین روابط والد- فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف انجام شد. طرح پژوهش توصیفی همبستگی بود که در آن از روش مدل یابی تحلیل مسیر بهره گرفته شد. با روش نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه ای، 324 نفر از بین دانش آموزان دختر 18-16 ساله دبیرستا ن های دخترانه شهرری در سال تحصیلی 97-1396 انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ارزیابی رابطه والد- فرزند، سنجش نگرش نسبت به روابط دختر و پسر و سنجش نگرش و التزام عملی به نماز را تکمیل نمودند. نتایج پژوهش نشان داد، اثر مستقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر بر التزام عملی به نماز معنادار است. افزون بر آن اثر مستقیم التزام عملی به نماز  بر ارتباط با جنس مخالف نیز معنادار است. همچنین اثر مستقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر بر ارتباط با جنس مخالف معنادار نیست. در حالی که اثر غیر مسقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر با واسطه التزام عملی به نماز بر ارتباط با جنس مخالف معنادار است. بنابراین التزام عملی به نماز در رابطه روابط والد فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف نقش واسطه ای دارد.

the mediating role of practical commitment to prayer in the relationship between parent-child relationships and attitudes toward relationships with the opposite sex in adolescents

at the same time, the current research was conducted with the aim of investigating the role of mediators of practical commitment to prayer in the relationship between parent-child relationships and attitudes towards relationships with the opposite sex. the design of the research was descriptive and correlational, in which the path analysis modeling method was used. with cluster random sampling method, 324 people were selected from female students aged 16-18 years old in high schools in shahrari in the academic year of 2016-2017. the research tools included the parent-child relationship evaluation scale, measuring the attitude towards the relationship between boys and girls, and measuring the attitude and practical commitment to prayer. the results of the research showed that the direct effect of parent-child relationships on practical commitment to prayer is significant. in addition, the direct effect of practical commitment to prayer on the relationship with the opposite sex is significant. also, the direct effect of parent-child relationship on relationship with the opposite sex is not significant. while the indirect effect of parent-child relationships through practical commitment to prayer is significant on the relationship with the opposite sex. therefore, the practical commitment to prayer plays a mediating role in relation to parent-child relationships and attitudes towards relationships with the opposite sex.