رابطه بین مدیریت زمان و خودکارآمدی با استرس شغلی معلمین ابتدایی شهر بجنورد

هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین مدیریت زمان و خودکارآمدی با استرس شغلی معلمین ابتدایی شهر بجنورد بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری را کلیه معلمان ابتدایی شهر بجنورد در سال 94-95 به تعداد 850 نفر تشکیل داده و نمونه ای به حجم 265 نفر انتخاب شده است. در این پژوهش از سه پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان، مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و مادوکس و پرسشنامه مدیریت زمان کرمی (1377) استفاده شده است. برای استنباط از فرضیه ها از آزمون رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون، استفاده گردید. نتایج نشان داد در بهترین مدل پیش‌بینی برای استرس شغلی، مدیریت زمان و خودکارآمدی قادر به پیش‌بینی متغیر ملاک هستند. مدیریت زمان بیشترین سهم را در پیش‌بینی استرس شغلی داراست. همچنین میان خودکارآمدی و استرس شغلی رابطه منفی و معناداری در سطح کوچک‌تر از 0.05 وجود دارد. بدین معنی که خودکارآمدی با استرس شغلی رابطه دارد و با افزایش نمرات خودکارآمدی، استرس شغلی معلمان ابتدایی کاهش می‌یابد. و همچنین میان مدیریت زمان و استرس شغلی رابطه منفی و معناداری در سطح کوچک‌تر از 0.01 وجود دارد. بدین معنی که مدیریت زمان با استرس شغلی رابطه دارد و با افزایش نمرات مدیریت زمان، استرس شغلی معلمان ابتدایی کاهش می‌یابد.

The relationship between time management and self-efficacy with occupational stress of elementary school teachers in Bojnord city

The purpose of this study was to investigate the relationship between time management and selfefficacy with occupational stress of elementary school teachers in Bojnord city. This is a descriptive research of correlational type and the statistical population consisted of all the elementary school teachers of Bojnord city in 19941995 in the number of 850 people and a sample size of 265 people was selected. In this research, three occupational stress questionnaires of the Health and Safety Institute of England, Sherer and Maddox’s general selfefficacy scale and Kerami’s time management questionnaire (2017) were used. Multiple regression test and Pearson’s correlation coefficient were used to derive the hypotheses. The results showed that in the best prediction model for job stress, time management and selfefficacy are able to predict the criterion variable. Time management has the biggest contribution in predicting job stress. Also, there is a negative and significant relationship between selfefficacy and job stress at a level smaller than 0.05. This means that selfefficacy is related to job stress, and with the increase of selfefficacy scores, the job stress of elementary teachers decreases. Also, there is a negative and significant relationship between time management and job stress at a level smaller than 0.01. This means that time management is related to job stress, and with the increase of time management scores, the job stress of elementary teachers decreases.