واکاوی داستان رستم و اسفندیار از منظر تکنیک های داستان نویسی

داستان رستم و اسفندیار یکی از برجسته ترین داستان های سراسر شاهنامۀ فردوسی است. عمق معنایی و غنای محتوایی و کشش فراوان آن موجب شده، بسیاری آن را بر سایر داستان های برجستۀ شاهنامه چون رستم و سهراب و سیاوش ترجیح دهند. مقدمۀ این داستان حتی در داستان های پیش از آن نیز آماده گشته است. عمق و غنا و کشش آن، صرفاً دلایل محتوایی و پیرنگی ندارد، بلکه ناشی از شگردها و تکنیک هایی به‌کار رفته در آن است. در این جستار، تکنیک های به‌کار رفته در داستان رستم و اسفندیار که با محتوای آن هماهنگی تامّ و تمام پیدا کرده، بحث و بررسی و واکاوی شده است. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر پژوهش‌های پیشین و کتابخانه ای در ارتباط با تکنیک های داستان نویسی کلاسیک و مدرن است. بهره گیری از این پژوهش ها و شیوۀ پرداخت مسائل، با رویکردی تحلیلی و نقادانه است. نتیجۀ کلی این واکاوی این است که تکنیک های عمدۀ به‌کار رفته در این داستان، امروزه در ادبیات داستانی و سینمای مدرن کاربرد دارند و حتی آنجا که فردوسی از شگردهای کلاسیک داستان سرائی بهره برده است چیزی به آن افزوده و از آن شگرد کلاسیک فراتر رفته است. پس بیراه نیست اگر درباره روایت فردوسی نه داستان‌سرائی، بلکه ترکیب داستان نویسی را به‌کار ببریم.

analyzing the story of rostam and esfandiar from the perspective of modern storytelling techniques

rostam and esfandiar is one of the most prominent stories throughout ferdowsi’s shahnameh. its semantic depth and richness of content and its great attraction have caused many to prefer it to other prominent stories of shahnameh such as rostam, sohrab, and siavash. the introduction to this story has been provided even in previous stories. its depth, richness, and elasticity are not only following the content and plot, but also contain the tricks and techniques that have been used throughout the story. in this research, the techniques used in the story of rostam and esfandiar, which are in complete harmony with its content, are to be discussed and analyzed. the results of the study indicated that the main techniques used in this story are used today in fiction and modern cinema. furthermore, the story uses not only the classic techniques of storytelling, but also goes beyond these techniques at some point by the provision of some additional elements. therefore, it is entirely reasonable to use not merely a storytelling technique, but a combination of fiction in ferdowsi’s narrative.