نقد زیبا‌شناسی فلسفی داستان بوتیمار به مثابۀ اثر هنری

زیبایی‌شناسی، حوزۀ درک و لذت‌بردن از اثر هنری از سوی مخاطب است. ذوق هنری فاعل و ناظر، هر دو در نقدهای زیباشناختی در نظر گرفته می‌شود. زیباشناسی زنانه‌نگر، جامعه‌نگر و زندگی روزمره سه جنبۀ جدید  زیباشناختی در انواع مولّفه‌های زیبا‌شناسانۀ نوین هستند که در این مقاله معرفی می‌شوند. با نظر به این که کالینگوود زبان و بیان عاطفی را ممتازترین ویژگی هنر می‌داند، در این مقاله، داستان به مثابۀ هنر بدون توجه به احساسات هنرمند، با رویکرد شیوۀ بیان و انتقال احساسات زیباشناختی به مخاطب تحلیل شده است. در این نوشتار رابطۀ من و دیگری، زیباشناسی زنانه‌نگر و زندگی  روزمرّه با تامّل بر «اصل بیان هنری» در نمونه انتخابی بررسی شده‌است. همچنین با تکیه بر نظر دیویی که تجربه را نشانۀ تعامل انسان  با محیط می‌داند، بیان احساس شخصیت‌های داستان و باورپذیری آن برای مخاطب شرح داده شده است. نمونه انتخابی بوتیمار اثر بهناز علی‌پور گسکری است که متنی چند صدایی از دو فرهنگ هندی و ایرانی است و فضای آن مستعد نقد زیباشناختی بوده است. این مقاله یک الگوی تلفیقی از کاربرد مولّفه‌های زیباشناختی فلسفی در نقد به دست می‌دهد.

critique of the philosophical aesthetics of butimar’s story as a work of art

aesthetics is the field of understanding and enjoying the work of artby the audience. the artistic attitude of the subject and the observerare both considered in aesthetic criticism. feminist aesthetics,society-oriented aesthetics and daily life are three new aestheticaspects in the types of modern aesthetic elements that are introducedin this article. considering that collingwood considers language andemotional expression to be the most distinguished feature of art, inthis article, the story is analyzed as art regardless of the artist'sfeelings, with the approach of expressing and conveying aestheticfeelings to the audience. in this article, the relationship between meand the other, feminine aesthetics, and daily life are examined byreflecting on the principle of artistic expression in a selectedsample. also, relying on dewey's opinion that experience is a sign ofhuman interaction with the environment, the expression of thefeelings of the characters in the story and its believability for theaudience have been explained. the selected example is butimar bybehnaz alipour ghaskari, which is a polyphonic text from twoindian and iranian cultures, and its atmosphere has been prone toaesthetic criticism. this article provides a unified model of the use ofphilosophical aesthetic elements in criticism.