بررسی مولفه‌های اگزیستانسیالیستی در من گنجشک نیستم و رساله درباره‌ نادر فارابی از مصطفی مستور

اگزیستانسیالیسم  مکتبی فلسفی است که بیشتر در آثار ادبی، ازجمله رمان و نمایشنامه نمود پیدا کرده است. این مکتب نخستین‌بار در قرن نوزدهم در آلمان توسّط کی‌یرکگور  پایه‌گذاری شد و سپس به فرانسه راه یافت و ژان‌پل سارتر  آن را اشاعه داد. اصل این مکتب مبنی بر آزادی مطلق انسان و حذف واجب‌الوجود است؛ بدین‌گونه که انسان را مسئول سرنوشت خویش می‌داند. این مکتب هم‌چون بسیاری از جریان‌های فکری دیگر به ایران و آثار نویسندگان ایرانی نیز راه یافت. یکی از نویسندگان معاصری که می‌توان رگه‌های این مکتب را در آثار وی بررسی کرد، مصطفی مستور است. این پژوهش نخست به مباحث نظری دربارۀ مکتب اگزیستانسیالیسم و تاثیر آن در ادبیّات فارسی و هم‌چنین به مولّفه‌های آن، سپس به بررسی و تحلیل آن مولّفه‌ها در دو اثر از آثار مصطفی مستور می‌پردازد. هم‌چنین روشن می‌سازد که این مکتب فلسفی به دلیل تاکید بر «انسان» از پرکاربردترین مکتب‌های فلسفی در ادبیّات است. شخصیّت‌های داستانی مصطفی مستور افرادی سرخورده و منزوی و رهاشده هستند، افرادی که در تمامی آثار مربوط به این مکتب فلسفی مشترک‌اند و از همان ویژگی‌هایی برخوردار هستند که در شاهکارهای ادبی مکتب اگزیستانسیالیسم وجود دارند.

study of the existentialist components in “i am not a sparrow” and “essay on nader farabi” by mostafa mastoor

existentialism is a philosophical school that has found expression mostly in literary works, including novels and plays. this school was first founded in germany by kierkegaard in the 19th century, then it made its way to france and jean-paul sartre spread it. the principle of this school is based on the absolute freedom of man and the elimination of necessity, in such a way that man is responsible for his own destiny. this school, like many other schools of thought, found its way to iran and the works of iranian authors. one of the contemporary writers who is influenced by the traces of this school in his works is mostafa mastoor. this research first deals with the theoretical debates about the school of existentialism and its influence in persian literature, as well as its components, and then examines and analyzes those components and two works of mostafa mastoor’s works. it is also an attempt to clarify that this philosophical school is one of the most used philosophical schools in literature due to its emphasis on man. the fictional characters of mostafa mastoor are disillusioned and isolated ones, people who share the same characteristics in all the works related to this philosophical school, which are present in the literary masterpieces of the existentialism school.