نگاهی بر رمان « طریق بسمل شدن» بر پایه مولفه‌های ضدرمان و رمان نو

ژان پل سارتر، فیلسوف، رمان‌نویس و منتقد فرانسوی، مهم‌ترین ویژگی ادبی معاصر را ظهور ضدرمان می‌داند. از دید او ظاهراً در رمان، شکل ظاهری و خطوط اصلی آن حفظ می‌شود، اما تخیل و شخصیت‌های غیرواقعی آن، بیانگر این معناست که  دیگر عصر رمان به سبک گذشته، سپری شده و دوره معاصر، عصر تفکر و اندیشه  در رمان است. از این رو،  تامل و تعمق خوانندة امروزی نقش اساسی در درک حقایق دارد تا بتواند معنا و مفهوم  رمان  را عمیق‌تر درک کند و به واقعیت‌های مدنظر آن دست یابد. رمان « طریق بسمل شدن»،  دولت‌آبادی، رمانی است در حوزه رمان‌های ضدجنگ که با توجه به شگردهای خاص آن در زمینه شخصیت‌پردازی، زمان‌پریشی و مکان‌پریشی، بینامتنیت‌ها و تغییر مدام زبان از کهنه به نو و... می‌توان آن را در زمره  رمان نو و ضدرمان برشمرد. از این رو، در مقاله حاضر سعی برآن است تا به روش توصیفی تحلیلی به این پرسش پاسخ داده شود که کدام‌یک از ویژگی‌های  این رمان،  آن را  در زمره ضدرمان و رمان نو قرار می‌دهد؟  دستاورد این بررسی بیانگر آن است که این رمان، از لحاظ شخصیت‌پردازی، حذف قهرمان اصلی، راوی، بینامتنیت، ابهام در زمان و مکان، مساهمت خواننده در آفرینش متن، تخیل و... همخوانی‌های شایان توجهی با مولفه‌های ضدرمان و مولفه‌های رمان نو دارد.

The Analysis of novel, Tarighe Besmel Shodan, due to anti- novel and new novel

French philosopher, novelist and critic JeanPaul Sartre considers the emergence of antinovels to be the most important feature of contemporary literature. In his view, the novel’s appearance and main lines seem to be preserved, but its unrealistic imagination and characters indicate that the era of the novel has passed in the past style, and the contemporary period is the era of thought in the novel. Hence, the contemplation of today’s reader plays an essential role in understanding the facts in order to be able to understand the meaning and concept of the novel more deeply and to reach the intended facts. With its special tricks in the field of characterization, timelessness and placelessness, intertextuality and constant change of language from old to new, etc., it can be considered as a new and antinovel approach. Therefore, in the present article, an attempt is made to answer the question in a descriptiveanalytical manner, which of the features of this novel puts it in the category of antinovel and new novel? The achievement of this study indicates that this novel, in terms of characterization, elimination of the main character, narrator, intertextuality, ambiguity in time and place, the reader’s assistance in creating the text, imagination, etc., has significant similarities with the antinovel and new novel components.