بررسی گفتمانه جسارت از ورای حضور «دیگری» در رمان آن مادران، این دختران

در دهه اخیر با گفتمانه های زنانه متعدّد‏ی روبه رو هستیم و هر زن نویسنده در اثر خود ویژگی جدید و قابل تامّلی را مطرح می کند. یکی از موارد بارز آن، به تصویرکشیدن زنی خانه دار است که از روزمرّگی های پوچ زندگی زناشویی به تنگ آمده است و قصد دارد ازنو متولّد شود. حضور یک «دیگری» در زندگی زن سنّتی، برای او الگوی تمام عیاری می شود تا به کمک آن از خودِ کلیشه ای برون آید و به رشد و تعالی برسد، در عین حال که احساسات مادرانه اش و حسّ دوست داشته شدن ازسوی یک مرد در نهاد وی همچنان زنده است و درجهت برجسته‌ترساختن آن از زبانی زنانه بهره می گیرد. این ساختار را می توان در آخرین رمان بلقیس سلیمانی مشاهده کرد. آنا آیینه تمام نمایی برای ثریا می شود و او را به خودآگاهی می رساند و بدین ترتیب ثریا در گذار از سنّت به تجدّد قرار می گیرد و افکار متفاوتی از خود بروز می دهد. ساختار نظری ایریگاری و سیکسو، مبنی بر «خود در آیینه دیگری» راهبردی است که به ما نشان می دهد این اثر درزمره آثار پسافمینیست قرار دارد و مسائل جدیدی را مطرح می کند که پیش از آن، نویسنده زن ایرانی کمتر بدان پرداخته است؛ از همین روی، می توان آن را، متنی «گفتمانه ای» معرّفی کرد.

Examining the Discourse Courage Beyond the Presence of the “Other” in the Novel of Those Mothers, These Girls

In the last decade, we face a number of feminine discourses, and each female writer poses a new thinkable character in her novel; one of the most striking examples is the depiction of a housewife who is plagued from her absurd conjugal life, and she plans to be born again and achieve all her dreams. The presence of “other” in the life of a traditional woman becomes a complete pattern for her in order that she can abandon the stereotypes and grow increasingly, while her mother’s feelings and a sense of being loved by a man is still alive with her and she uses a feminine language to make her femininities more prominent. This structure can be seen in “Those mothers, these girls” by Belqeis Soleimani. Anna become a mirror of her mother, Sorayya, and brings her to selfawareness, thus Sorayya will move gradually from tradition to modernity and she shows different thoughts. Irigaray and Cixous’s theory, based on the “self in other mirror”, is a frame which shows us that this work is in the category of postfeminist works and explains new subjects that the Iranian woman writer has not addressed before. Therefore, it can be introduced as a discourse text.