بررسی پیوندهای بینامتنی ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد و بوف کور

بینامتنیّت یکی از اصطلاحات رایج در نظریه های ادبی و زبان شناسی معاصر است. بر اساس این رویکرد، هیچ متنی مستقل نیست؛ بلکه میان آن با متون پیشین و پسین خود رابطۀ بینامتنی وجود دارد. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از رویکرد بینامتنیّت نوشته شده است، پیوندهای محتوایی دو اثر؛ یعنی بوف کور هدایت و شعر ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد فرّخزاد بررسی و تحلیل شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که میان دو اثر، پیوند بینامتنی از نوع ضمنی برقرار است. در این نوع رابطه، نشانه هایی برای تشخیص روابط متنی وجود دارد که خواننده نسبت به متن اوّل (بوف کور) یعنی متنی که مورد استفاده قرار گرفته است، آگاهی دارد و متوجّه روابط بینامتنی می شود. هدایت و فروغ از هنرمندانی هستند که شخصیت مستقل دارند و شعرشان از درونشان سرچشمه می گیرد؛ این دو در آثارشان به بازتاب منِ شخصی خود پرداخته اند که بر محور «مرگ اندیشی» می چرخد. هراس از زوال، بنیان فکری این دو هنرمند را به طرف اندوه مفرط و در نهایت پوچ گرایی سوق داده است و همین سبب بیزاری از دنیا و انسان ها شده است و درنهایت، هر دو هنرمند آرزوی دریچه ای را دارند که از آن به دنیای ایده آل خود و عشق اثیری برسند.

Investigating Intertextual Relationships Let’s Believe in the Beginning of the Cold Season and Blind Owl

Intertextuality is one of the most common terms in contemporary literary and linguistic theories; according to this approach, there is no independent text; it has an intertextual connection with its earlier and later texts. In this descriptiveanalytic study by using the intertextuality approach, the literary connections of two works, Blind Owl by Hedayat and the poem Let’s believe in the beginning of the Cold Season by Farokhzad have been analyzed. The results of this study show that there is an intertextual connections between the two texts; in this type of relationship, there are indications for the textual relationship that the reader is aware of the first text (Blind Owl), he is aware of intertextual relationships. Hedayat and Forough are independent artists whose poems originate from within; both of them reflect on their personal selfcenteredness, that focused on the thought of death. The fear of decline has led the two artists to the extremes of despair and, ultimately, to nihilism, causing hatred of the world and of humanity, and ultimately, both artists wish for a window into it, in order to reach their ideal worlds and ethereal love.