ساختارگرایی در قاب روایت جنوب تحلیل عناصر داستانی کجا می‌ری ننه امرو و مادر نخل، بر اساس نظریه کلود برمون

روایت شناسی شاخه ای از ساختارگرایی است که در آن سعی می شود با الگویی روشمند به بررسی و تجزیه و تحلیل ساختار روایت های داستانی پرداخته شود. دغدغه اصلی روایت شناسان از جمله کلود برمون، شناسایی عناصردر روایت، شگردهای مکرّر روایت و تحلیل انواع گفتمان در روایت است. پیش از این الگوی برمون برای تحلیل داستان رستم و سهراب، روایاتی از کلیله و دمنه و رمان کلیدر استفاده شده است. در تحقیق حاضر، با توجّه به الگوی تدوین شده بر اساس نظریه کلود برمون، به تحلیل و مقایسه دو داستان کوتاه از دو نویسنده ادبیّات اقلیم جنوب (خوزستان)، با هدف یافتن پاسخی برای پرسش های زیرپرداخته ایم:آیا مدل کلود برمون را در ساخت داستان کوتاه نیز می توان یافت؟با توجّه به مفهوم مشترک اجتماعی – سیاسی این دو داستان، «احمد محمود» و «عدنان غریفی» تا چه حد از ساختاری مشابه برای ارائه روایت خود بهره برده اند؟ در نهایت نیز به این نتایج دست یافته ایم: هرچند داستان های کوتاه، پیچیدگی روایی رمان را ندارند؛ امّا در الگوی برمون قرار می گیرند.گاهی خلّاقیت داستان نویس، پیشگویی های الگوی برمون را بر هم می زند و گاهی همین خلّاقیت، برای نشان دادن معنایی ویژه، چهارچوب مدل برمون را دستخوش تغییر می نماید.

The Comparative and Analytic Study of Fictional Elements in Ahmed Mahmoud’s “Naneh Emro!Whereare you going?” and Adnan Gharifi’s “The Mother of Palm” Based on Claude Bremon’s Theory

As a branch of structuralism, narratology tries to study and analyze the structure of fictional narrations in a systematic model. The main concern of narratologists such as Claude Bremon is to find and to identify the elements, repeated techniques and to analyze the different types of discourse in narrations. Up to now, Bremon’s model has been applied in the analysis of some works such as the story of “Rostam and Sohrab”, some narrations of Kalila and Demneh and Dowlatabadi’s Kalidar. Based on the Bremon’s model, the present study has compared and analyzed two short stories of two writers that belonged to the literature of the south province of Iran (Khuzestan) i.e. Ahmad Mahmoud and Adnan Gharifi with the aim of finding some answers to the following questions: May we find Bremon’s model in the structure of short stories? According to the common social and political concept of these two stories, to what extent have Mahmoud and Gharifi used the similar structure for their narrations?The results show that although the short stories do not have the narrative complexity of long stories, they can be placed in Bremon’s model. Sometimes, the creativity of a writer, disturbs the predictions of Bremon’s model and sometimes this creativity changes the framework of Bremon’s model in order to show a special meaning.