آموزه‌های تربیتی در ادبیات عامّه برپایه ضرب‌المثل‌های ایرانی

مقوله تربیت و آموزه‌های آن بر پایه فرهنگ ملّی می‌تواند دست‌مایه پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت قرار گیرد. فرهنگ هر کشور در برگیرنده نوع نگاه و رفتارهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، هنری و حتی مهارت‌های فنی به زندگی است. از این رو بررسی گونه‌های متنوع فرهنگ مردم وادبیّات شفاهی زمینه خوبی است تا با بهره‌مندی از آفریده‌های خِبرگان و فرهیختگان گمنام کشور، پس زمینه یا تصویر واقعی جامعه را به تربیت و عناصِر آن دریافت. در میان گونه‌های ادبیات عامّه، ضرب‌المثل‌ها به عنوان پرکاربردترین آفریده‌های انسانی می‌تواند به صورت عمیق و دقیق بررسی شود. از این رو محقق با استفاده از صدها متن ضرب‌المثل ایرانی، به عنصر تربیت و آموزه‌های اجتماعی ایرانیان پرداخته است. روش گردآوری متن‌ها کتابخانه‌ای-میدانی و مبتنی بر شیوه مقایسه‌ای و تحلیلی با سند تحوّل بنیادین نظام تعلیم و تربیت کشور است.بر این اساس متن‌ها بر مبنای شش ساحت کلان تعلیم و تربیت انتخاب و بررسی شده‌اند و در پایان علاوه بر میزان سنجش این برابری، نتایج ارزیابی کار نیز ارایه می‌شود.