تدریس مشترک، رویکردی نوین به تدریس

با پیشرفت فنّاوری و به دنبال آن ارتقای سطح دانش غیررسمی، به روش‌های تدریس نوین به‌منظور بازدهی و بهره‌وری هرچه‌تمام‌تر فرایند آموزش در مدارس نیاز است. لذا نگارندگان تصمیم به ارائه مطالعه حاضر باهدف آشنایی با شیوه نوین تدریس، تدریس مشترک و نمایان کردن میزان اثربخشی این شیوه تدریس بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و میزان بازدهی فرایند تدریس گرفته اند. تدریس مشترک، مربیگری یا تدریس بر پایه تقسیم‌کار، غالباً مابین دو معلم است؛ که مشترکاً درکلاسی واحد مشغول به تدریس‌اند و در تصمیم‌گیری، سازمان‌دهی، آموزش و ارزیابی در گروه دانش آموزان اشتراک دارند؛ این شیوه بر پایه تحقیقات انجام‌شده داخلی و خارجی تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. در این مقاله به روش کتابخانه‌ای به بررسی شیوه تدریس مشترک پرداخته‌شده است و نتایج حاصله با نتایج تحقیقات ماقبل همسو است. در مقاله حاضر سعی بر آن است که موجبات آشنایی و علاقه‌مندی دانشجو معلمان به این شیوه تدریس فراهم گردد و در آینده‌ای نه‌چندان دور دانشجو معلمان، شیوه تدریس مشترک را در مدارس به‌کارگیرند. لازم به ذکر است تحقیق حاضر بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است.