رابطه امید اجتماعی و احساس تنهایی اجتماعی: نقش واسطه‌گری حل مساله اجتماعی

پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه‌ای حل مساله اجتماعی در ارتباط بین امید اجتماعی و احساس تنهایی اجتماعی بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 200 نفر (120 دختر و 80 پسر) از دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهرستان کوار بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های احساس تنهایی اجتماعی (بشارت، 1392)، امید اجتماعی (سیمپسون، 1999) و توانایی حل مساله اجتماعی (دزوریلا، 1999) پاسخ دادند. به منظور پاسخگویی به سوالات پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزار amos-22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که امید اجتماعی علاوه بر این که احساس تنهایی اجتماعی را به صورت منفی پیش‌بینی می‌کند؛ به صورت غیر مستقیم و با کاهش جهت‌گیری و سبک‌های ناکارآمد حل مساله و افزایش سبک حل مساله منطقی نیز به کاهش احساس تنهایی اجتماعی کمک می‌کند. یافته‌های پژوهش حاضر به افزایش دانش نظری در رابطه با پیشایندهای احساس تنهایی اجتماعی منجر می‌شود، همچنین به لحاظ کاربردی نیز می‌توان با آموزش امید اجتماعی و حل‌مساله اجتماعی به کاهش احساس تنهایی اجتماعی کمک نمود.