مطالعه ای پیرامون نقش شبکه های اجتماعی به مثابه زیست بوم تربیت دانش آموزان

فضای مجازی و شبکه های اجتماعی محصول تکنولوژی های مدرن قرن بیست و یکم است. بر خلاف نظر برخی تکنولوژی خنثی نیست و فرهنگ و منطق خاصی را به همراه دارد و از این نظر تکنولوژی های مدرن همچون شبکه های اجتماعی مجازی از این قاعده مستثنی نیستند و حاوی فرهنگی و منطق خاصی می باشند. این موضوع زمانی به اوج حساسیت می رسد که در عصر کنونی میل به شبکه های اجتماعی مجازی در دانش آموزان قابل توجه است و دغدغه هایی در زمینه تعلیم و تربیت این نسل در این شرایط وجود دارد. نوشتار حاضر با هدف بررسی نقش شبکه های اجتماعی در تربیت دانش آموزان به مثابه یک زیست بوم تربیت، بر پایه روش توصیفی-تحلیلی استوار گشته و یک مطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد. برخی یافته ها حاکی از آن است که شبکه های اجتماعی دارای ظرفیت ناشناخته ای برای تربیت محسوس و نامحسوس دانش آموزان امروزی هستند به گونه ای که این گونه شبکه ها با دارا بودن اهداف پیدا و پنهان توانسته اند قلمروزدایی و باز قلمروسازی، نقشه کشی و نقش برگردانی را داشته باشند. با ژرف اندیشی می توان نقش این شبکه ها به عنوان یک زیست بوم تربیت به نظاره نشست که در آن دانش آموزان زندگی کرده و بر اساس اهداف و برنامه ریزی های دست اندرکاران این زیست بوم تربیت می شوند.