تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر لنگرود انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول دبیرستان‌های شهر لنگرود به تعداد 1900 نفر در 17 مدرسه می باشند که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل می باشند. در این پژوهش 15 نفر در گروه آزمایش که 8 نفر در کلاس هشتم و 7 نفر در کلاس نهم انتخاب شدند و 15 نفر در گروه کنترل که 8 نفر در کلاس هشتم و 7 نفر از کلاس نهم انتخاب شدند .روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی می باشد. ابزار پژوهش حاضر استفاده از پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و هیلر بوده است که پس از تایید روایی و پایایی بصورت پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. برنامه آموزش مهارتهای زندگی در 10 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه شد در حالی که گروه کنترل آموزش خاصی ندیدند. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغییره و تک متغییره مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان با 34/47= (28، 1)f ،بر پیشرفت تحصیلی با 65/5= (28، 1)f موثر بوده است 01/0>p). نتایج تحلیل آنکوا برای فرضیه های فرعی نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر عملکرد جسمانی با 87/3= (27، 1)f ، اضطراب با 018/0= (27، 1)f ، عملکرد اجتماعی با 54/8 = (28، 1)f ، بر افسردگی با 82/8 = (28، 1)f موثر بوده است. با توجه به نتایج بدست آمده باید گفت که، آموزش مهارتهای زندگی منجر به افزایش سلامت روان و مولفه های آن و بکارگیری سبک های مساله گشایی کارآمد و نیز افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثر بوده است.