تاثیر رویکرد بازی درمانی ارتباط محور بر عملکرد ریاضی در دانش‌آموزان چندپایه‌ی ابتدایی

با توجه به اهمیت بازی در سال‌های کودکی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد بازی درمانی ارتباط محور بر پرورش هوش منطقی _ ریاضی دانش‌آموزان دبستانی بوده است. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با استفاده از اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه‌ی آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر و دختر مدارس دولتی چندپایه‌ی شهر رامشیر در سال تحصیلی 1398-1397 بوده که از میان آنان یک مدرسه به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردید. به‌‌منظور جمع‌‌آوری اطلاعات از آزمون‌های علمی معلم ساخته استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که رویکرد بازی درمانی ارتباط محور بر میزان حل تکالیف ریاضی در فراگیران تاثیر دارد. به‌طوری که بعد از اجرای بسته‌ی آزمایشی، عملکرد دانش‌آموزان به گونه‌ی معنی‌داری در انجام تکالیف مرتبط با هوش منطقی – ریاضی همچون عملیات طبقه‌بندی، جمع و تفریق فرایندی، مقایسه‌ی مجموعه‌های اعداد و... بهبود یافت. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که رویکرد بازی درمانی ارتباط محور با تسهیل فرایند ارتباط میان معلم و دانش‌آموز، همچنین تمرکز بر ویژگی‌های عاطفی دانش‌آموزان نظیر عزت‌نفس، اعتماد به نفس و ابراز وجود زمینه‌ی درگیری بیش‌تر دانش‌آموز در فعالیت‌های یاددهی و یادگیری مرتبط با هوش منطقی – ریاضی را فراهم می‌آورد. در واقع معلم از طریق رویکرد بازی درمانی‌ ارتباط محور قادر است تا نخست درک بهتری از طرحواره‌های ذهنی دانش‌آموز در ارتباط با هوش منطقی - ریاضی به دست آورد و دوم آن‌که با درگیر شدن در بازی‌هایی که تمرکز بر پذیرش غیر مشروط، همدلی، و نشان دادن خود واقعی کودک دارند در نهایت می‌تواند به ایجاد رابطه‌ی مبتنی بر اعتماد بین خود و دانش‌آموز اقدام نماید. این دو عامل در نهایت می‌تواند به بهبود تکالیف ریاضی در دانش‌آموزان منجر شود. لذا این پژوهش استفاده از آموزه‌های رویکرد بازی درمانی ارتباط محور را به منظور ارتقاء عملکرد دانش‌آموزان در درس ریاضی را پیشنهاد می‌نماید.