رابطه جو عاطفی خانواده ، ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر اهواز

پژوهش حاضر تعیین رابطه جو عاطفی خانواده ، ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر اهواز پرداخته است. این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی انجام گرفته است. در این پژوهش نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان تعداد250نفر از دانش‌آموزان دختر را بصورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و سپس از طریق پرسشنامه های جوعاطفی خانواده ، ناگویی هیجانی ، مشکلات بین شخصی و پرسشنامه تمایل به اعتیاد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد بین جو عاطفی خانواده با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین ناگویی هیجانی با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. متغیر ناگویی هیجانی در زمینه دشواری درشناسایی احساسات با ضریب بتای 32/0 ، مشکلات بین شخصی در زمینه مردم آمیزی با ضریب بتای 29/0 و مشکلات بین شخصی در زمینه مهارگری با ضریب بتای 24/0 می توانند به طور مثبت و معنی داری گرایش به اعتیاد دانش آموزان را پیش بینی کنند و متغیر جوعاطفی خانواده با ضریب بتای 21/0 می توانند به طور منفی و معنی داری گرایش به اعتیاد دانش آموزان را پیش بینی کنند. نتایج بدست آمده مبین این است که متغیر دشواری درشناسایی احساسات ، مردم آمیزی، مهارگری و جوعاطفی خانواده قادر هستند که گرایش به سو مصرف مواد مخدر را پیش بینی کنند.