بررسی اشعار عامه برزگری بختیاری با تکیه بر دو ترانه فولکلور مسعود بختیاری

گویش بختیاری شاخه‌ای از زبان‌های ایرانی است که اشتراکات واژگان زیادی با زبان پهلوی ساسانی شاخه شمالی دارد و به زبان شاهنامه نزدیک است. ادبیات در شکل‌ها و قالب‌های گوناگون خود بیانگر احساسات و عواطف است. ادبیات عامیانه برزگری بختیاری، اتفاقات مهم زندگی برزگران را به تصویر می‌کشد. در این پژوهش، ضمن بررسی اشعار عامه‌ی برزگری با تکیه بر اشعار خوانشی بهمن علاءالدین، به شرح ابیات، واژگان و آداب‌ورسوم، پرداخته شده است. هدف پژوهش، حفظ اشعار غنی و پربار فولکلور بختیاری است که بی‌نام‌ونشان در غبار فراموشی به سر می‌برند؛ اشعاری که سینه‌به‌سینه نقل می‌شوند و جز با مکتوب کردن و بیان راز و رمزشان امکان‌پذیر نیست. با جمع‌آوری این ذخایر فرهنگی می‌توان گامی برای حفظ ارزش هنری ایل برداشت. این اشعار، بوم و رنگ منطقه‌ی بختیاری را در خود جا داده‌اند و بیانگر غنای فرهنگ بختیاری هستند. در این پژوهش، مبنای کار بر تحقیقات میدانی و کتابخانه‌‎ای و مصاحبه با برخی سالخوردگان و نقالان حوزه‌ی شعر و موسیقی فولکلور بختیاری است. با بررسی اشعار و موسیقی آنان، درمی‌یابیم که برزگری بختیاری، داستان محور و پر از تعلیق است و این نکته نشان می‌دهد که با اشعاری غنی و کارآمد سروکار داریم.