«حفاظت در محل» و میراث فرهنگی زیر آب؛ تضمین اصول باستان‌ شناسی با قواعد حقوق بین‌الملل

زمینه و هدف: امروزه باستان شناسان به این اجماع رسیده‌اند که به‌جای حفاری و بازیابی میراث فرهنگی زیر آب که با استفاده از روش‌های تهاجمی و بعضاً مخرب صورت می‌گیرد، باید از سیاست حفاظت در محل برای نگهداری بهتر این اشیاء استفاده کرد. این روش در اسناد مختلف بین‌المللی به‌عنوان اولین گزینه مطرح شده که قابلیت اجرا در اکثر شرایط را دارد. استفاده از این شیوه موجب می‌شود که این آثار برای نسل بعدی حفظ شود و به‌علاوه زمینه تحقیقات در سال‌های آینده را با فناوری‌های تازه‌تر فراهم کند.مواد و روش‌ها: روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بوده است.ملاحظات اخلاقی: کلیه اصول اخلاقی در نگارش این مقاله رعایت شده است.یافته‌ها و نتیجه‌گیری: از دیدگاه باستان‌شناسی اصل حفاظت در محل در رابطه با میراث فرهنگی زیر آب باید همیشه اولین گزینه باشد. در این روش اشیاء به همراه تمامی عناصر طبیعی پیوند خورده با آن در محل اصلی آن حفظ می‌شود. بااین‌حال این اصل مطلق نیست و بعضاً با توجه به شرایط خاص مکانی و ویژه میراث این امکان وجود دارد که با بازیابی آن‌ها بتوان به حفظ آن‌ها کمک کرد. کنوانسیون 2001 یونسکو و قواعد ضمیمه آن در این راستا ضمن حمایت از اصل حفاظت در محل به‌عنوان اولین گزینه، شرایطی را مشخص کرده‌اند که امکان مداخله و بازیابی میراث فرهنگی زیر آب وجود دارد. انتخاب روش مناسب در این حوزه نیاز به انجام تحقیقات دقیق و کارشناسانه دارد و باید به‌صورت موردی بررسی شود.

in-situ preservation and underwater cultural heritage; guaranteeing the principles of archeology with the rules of international law

background and aim: archaeologists have come to a consensus that instead of digging and recovering underwater cultural heritage, which is done using invasive and sometimes destructive methods, the policy of in-situ preservation should be used for better protection of these objects. according to in various international documents this method is the first option applicable in most situations. it can be used to preserve cultural heritage for the next generation and provide research fields in the coming years with new technologies.materials and methods: the research method in this article is descriptive-analytical.ethical considerations: all ethical principles have been observed in writing this article.findings and conclusion: from an archaeological point of view, the principle of in-situ conservation in relation to underwater cultural heritage should always be the first option. in this method, the objects along with all the natural elements connected with it are preserved in their original place. however, this principle is not absolute and sometimes, according to specific conditions, it is possible that their recovery can help to preserve them. in this regard, the 2001 unesco convention and its annexed rules, while supporting the principle of in-situ protection as the first option, have specified the conditions under which it is possible to intervene and recover underwater cultural heritage. choosing the right method in this field requires detailed and professional research and should be reviewed on a case-by-case basis.