on translation of implicatures in croskery’s english translations of morādi kermāni’s stories for children

Implicatures are the implied meanings that people communicate to their listeners. they may differ from one culture to another, making translations more challenging. the purpose of this study was to examine how implicatures were treated in the english translations of persian texts and the extent of pragmatic equivalence. to this end, implicatures in four persian children's stories written by hooshang morādi kermāni were identified and compared to their english translations, translated by caroline croskery. the gricean cooperation principle served as the theoretical framework of the study, and four maxims of quality, quantity, relation, and manner were used to analyze implicatures. chesterman’s strategies of pragmatic equivalence were also used to determine the strategies used in translation. according to the results, the translator was largely successful in achieving pragmatic equivalence. additionally, literal translation, explicitness, equivalence strategy, and illocutionary change were found to be used more commonly than the other pragmatic strategies. the findings of this study could have benefits for translators to deal with pragmatic issues and for syllabus designers to create more practical content.

بررسی ترجمه معانی ضمنی در ترجمه های انگلیسی کرولین کراسکری از داستانهای کودک مرادی کرمانی

معانی ضمنی مفاهیمی هستند که افراد به طور غیرمستقیم برای مخاطبان خود ارسال می کنند. این مفاهیم ممکن است از فرهنگی به فرهنگی دیگر متفاوت باشند و ترجمه را دشوارتر کنند. مطالعه حاضر، به بررسی چگونگی انتقال مفاهیم ضمنی در ترجمه انگلیسی متون فارسی و نزدیک بودن آنها به تعادل پراگماتیک می پردازد. برای تحقق این امر، معانی ضمنی چهار داستان کودک فارسی نوشته هوشنگ مرادی کرمانی شناسایی و با ترجمه انگلیسی آنها، ترجمه شده توسط کارولین کراسکری مقایسه شد. اصل همکاری گرایس به عنوان چارچوب نظری اصلی مقاله در نظر گرفته شد و از چهار اصل کیفیت، کمیت، رابطه و حالت برای شناسایی و ارزیابی معانی ضمنی استفاده شد. برای بررسی تکنیک های بکار گرفته شده در ترجمه نیز از مدل تعادل پراگماتیک چسترمن استفاده شد. نتایج مقاله حاکی از آن بود که تعادل پراگماتیک تا حد زیادی حاصل شده است و مترجم از تکنیک‌های پراگماتیک ترجمه تحت اللفظی، تغییر صراحت و استراتژی تعادل استفاده بیشتری کرده است. یافته‌های این مقاله می‌تواند به دانشجویان ترجمه و مترجمان در مواجهه با چالش‌های عملی در ترجمه این مفاهیم و همچنین طراحان برنامه درسی در ایجاد مطالب قابل استفاده‌تر کمک شایانی کند.