exploring translation strategies of middle persian texts: the case of the 19th chapter of vandidad

The main objective of the present study was to semantically and syntactically explore translation strategies applied by translators in the translation of chapter nineteen of vandidad from avestan to middle persian for ritual purposes. to this end, the middle persian translation of vandidad was studied, and the meaning of the words accompanying their syntactic roles in the avestan language were compared to their middle persian equivalents. then, the strategies applied by the translators were divided into two categories: semantic and syntactic ones. the findings of the study can shed some light on the translation strategies applied in the translation of ancient texts which can be used for deeper and broader scientific inquiry into iranian ancient languages.

بررسی شیوه‌های ترجمه در متون فارسی میانه: فصل نوزدهم وندیداد

ترجمه یکی از مبانی اصلی تبادل فرهنگ‌های جهانی است که قدمت آن در ایران باستان به تاریخ ابداع خط بازمی‌گردد. سنت ترجمه در ایران باستان در دوره ساسانی و در قالب زبان فارسی میانه به اوج خود رسید. یکی از نمونه‌های بارز آن، ترجمه‌ بخشی از متون اوستایی به زبان رایج آن روزگار یعنی فارسی میانه است. این نوع ترجمه که از زبان اوستایی به زبان فارسی میانه انجام شده و تفسیر متون را نیز در بر می گیرد, در اصطلاح «زند» نامیده می‌شود. وندیداد به عنوان یکی از متون بازمانده زبان اوستایی، تنها بخشی از این زبان است که ترجمه و تفسیر آن به صورت کامل به دست ما رسیده است. تحقیق حاضر ضمن بررسی فرگرد نوزدهم وندیداد, به واکاوی واژگانی و دستوری متن و قوانین و چهارچوب‌های خاص ترجمه متون مذهبی می‌پردازد. روش جمع آوری اطلاعات, براساس تجزیه و تحلیل دستوری و معنایی متن و داده‌های حاصل از آن صورت گرفت. یافتههای پژوهش شامل اصول و چهارچوب ‌های خاص ترجمه متون مذهبی است که به دو دسته کلی اصول دستوری و اصول واژگانی تقسیم بندی شده است. نتایج حاصل از این اثر می‌تواند قوانین ترجمه در کهن‌ترین دوره‌ های زمانی را آشکار کند و برای انجام پژوهش‌ های هر چه گسترده‌تر مطالعات علمی‌ در حوزه زبان های باستانی ایران مورد استفاده قرار گیرد.