بررسی احساس امنیت ساکنان در بافت‌های فرسوده شهری (مورد مطالعه: محله عامری شهر اهواز)

زمینه و هدف: وجود امنیت در محیط‌های شهری یکی از الزام‌های اساسی کیفیت زندگی محسوب می‌‌شود و به‌همین‌دلیل در فرایند برنامه‌ریزی شهری، کاهش جرم و جنایت در محیط‌های شهری به‌ویژه در بافت‌های فرسوده از مهم‌ترین اهداف است. این مقاله باهدف بررسی احساس امنیت ساکنان محله عامری شهر اهواز به‌عنوان یک بافت فرسوده شهری انجام شده است.روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه اجرا پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، همة ساکنان محله عامری شهر اهواز هستند. با استفاده از فرمول کوکران با سطح اطمینان 95% حجم نمونه 350 نفر برآورد و به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با کمک پرسش‌نامه پایا (با آلفای کرونباخ (85/0) و روا (نظر خبرگان) جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌‌افزار «اس.پی.اس.اس» و آزمون آماری رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.یافته‌ها و نتایج: نتایج نشان داد که بین احساس امنیت و سه متغیر «وضعیت فیزیکی و کالبدی محله»، «مشارکت و هماهنگی در برقراری امنیت» و «میزان حضور نیروی انتظامی» رابطه معناداری وجود دارد. رتبه‌بندی متغیرها ازنظر میزان تاثیرگذاری بر احساس امنیت نیز نشان داد که «اختلاط مناسب کاربری‌ها»، «حریم‌های سواره و پیاده»، «حذف فضاهای آسیب‌پذیر»، «حضور پلیس»، «خوانا و قابل فهم نمودن فضا» و «مشارکت در حفظ و نگهداری فضاها» ازنظر ساکنان محله عامری، تاثیر بیشتری بر احساس امنیت دارند.