بررسی رابطه بین سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع (نمونه موردی: کوپ‌های انتظامی شهر شیراز)

زمینه و هدف: پاسخ‌گویی، مسئله ای مهم و چالش آور در نظام های اداری و سیاسی بیشتر کشورها بوده و هست. این مقوله به‌عنوان یکی از موضوعات مطرح در سازمان های امروزی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده و واکاوی این مفهوم، نیازمند شناسایی عوامل مرتبط با سازمان است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع در کوپ های انتظامی استان فارس انجام شد.روش: پژوهش حاضر از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان کوپ‌های انتظامی شهر شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه بندی با تسهیم متناسب تعداد 292 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه «کیفیت پاسخ‌گویی»، «کیفیت زندگی کاری» و «سرمایه روان‌شناختی» بود که روایی و پایایی آن‌ها به ترتیب 0/952 و 0/953 و 0/957 است.یافته‌ها و نتایج: نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که بین مولفه های سرمایه روان‌شناختی و مولفه های کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب رجوع رابطه ای معنادار وجود دارد؛ به عبارتی هرچه سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری بهبود یابد به همان میزان پاسخ‌گویی به ارباب رجوع از کیفیت بهتری برخوردار خواهد بود. با توجه به همبستگی بین مولفه‌های سرمایه روان‌شناختی و کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع و با اذعان به آموزش‌پذیربودن سرمایه روان‌شناختی، می‌توان آن را در دوره‌های مختلف آموزشی در بین کارکنان لحاظ کرد و از منافع مادی و معنوی آن بهره‌مند شد. همچنین لازم است برای به‌وجود آمدن احساس امنیت و آرامش روحی- روانی (به‌عنوان یکی از مولفه‌های کیفیت زندگی کاری) در کارکنان محیط را به‌دور از تشویش و نگرانی عوامل استرس‌زا نگه‌داشته شود؛ زمانی که بهداشت روانی کارکنان مطمح نظر واقع شود، مسئولیت کارکنان در قبال ارباب‌رجوع نیز افزایش می‌یابد