مدیریت سیستمی دمای پردازنده‌های چندهسته‌ای برای زبان‌های موازی مبتنی بر زمانبند ربایش کار

در سال‌های اخیر، دمای بالا و توان مصرفی زیاد در پردازنده‌های چند‌هسته‌ای به یک چالش اساسی برای سازندگان و کاربران این پردازنده‌ها تبدیل شده است. با رشد دمای پردازنده، هزینه‌های خنک‌سازی و مصرف توان افزایش ‌یافته و طول عمر پردازنده کاهش می‌یابد. در این تحقیق، یک الگوریتم مدیریت دمای پویا در سطح سیستم عامل پیشنهاد شده است که در اجرای برنامه‌های موازی مبتنی بر زمانبند ربایش کار، دمای پردازنده را در محدودیت درخواستی کاربر مدیریت می‌کند. از این رو، ما دو مدل دمایی و کارایی را جهت پیش‌بینی دمای آینده و تخمین میزان تغییرات کارایی برنامه پیشنهاد دادیم. با استفاده از مدل‌های پیشنهادی، الگوریتم پیشنهادی تعداد هسته‌های فعال و فرکانس پردازنده را به نحوی تعیین می‌کند که دما از محدودیت تعیین شده پایین‌تر نگه داشته شده و کمترین آسیب ممکن به کارایی برنامه وارد گردد. آزمایشات بر روی سیستم واقعی نشان داد که الگوریتم پیشنهادی به طور میانگین 28 درصد کارایی بالاتری از الگوریتم آگاه از همسایگی داشته و برخلاف این الگوریتم، هرگز از محدودیت دمایی تعیین شده تخطی نمی‌کند.