اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان و مهارت های فراشناخت بر افزایش سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان و مهارت های فراشناخت بر افزایش سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان طلاق بود. این پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان طلاق مقطع ابتدایی شهر ملک آباد در سال تحصیلی 1400-1401بودند. از میان مدارس ابتدایی این شهر، مدرسه مهدیه به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شد. از میان کودکان طلاق این مدرسه نمونه ای به تعداد 30 نفرانتخاب شدندکه به صورت تصادفی 15 نفر درگروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. سپس پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا بخش سازگاری اجتماعی )کلارک و همکاران، (1953 و پرسشنامه عملکرد تحصیلی (درتاج،1383) به عنوان پیش­آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. برنامه آموزش فلسفه برای کودکان و مهارت های فراشناخت به روش پژوهش مشارکتی، روی گروه آزمایش در ده جلسه 60 دقیقه­ای اعمال شد. در اداره‌ی این کلاس‌ها از شیوه‌ی کلاس داری به شیوه­ی حلقه‌ی کندوکاو استفاده شد. مواد آموزشی مورد استفاده در این پژوهش از کتاب داستان‌های فکری برای کودکان تالیف فیلیپ کم و و بستة آموزشى مهارت­های فراشناختی پینتریچ بود. در پایان این دوره هر دو گروه پرسشنامه­هاى فوق را به عنوان پس­آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ترکیبی فلسفه برای کودکان و آموزش مهارت­های فراشناخت باعث بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان طلاق می­شود و سازگاری و تحمل آنهار را افزایش می دهد. بنابراین توجه به اثربخشی آموزش فلسفه به روش پژوهش مشارکتی و مهارت های فراشناخت بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان طلاق از اهمیت ویژه ای برخوردار است.