بررسی نقش زباهنگ‌های آموزشی در تدریس زبان و ادبیات فارسی (مطالعۀ موردی: دانش‌اندوزی)

با توجه به تاثیر فرهنگ در شکل‌گیری هویت نوجوانان و جایگاه کلاس‌های زبان و ادبیات فارسی در به‌سازی فرهنگی، پژوهش حاضر با هدف معرفی روش آموزش حواس‌افزوده برای برجسته‌سازی زباهنگ‌های آموزشی در متون ادبی انجام شده است. زباهنگ‌های آموزشی به زبان فعالان حوزۀ آموزش که نشات گرفته از فرهنگ غالب در جامعه است، اشاره دارد. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع کاربردی می‌باشد که با توجه به ترویج بی‌رویۀ زباهنگ مخرب علم‌گریزی در جامعه، به تحلیل زباهنگ ‌آموزشی دانش‌اندوزی در شاهنامه و پیشنهاد تکنیک‌هایی برای تدریس آن بر اساس روش آموزش حواس‌افزوده پرداخته است. در این روش، مدرس با درگیر کردن حواس دانش‌آموزان از طریق تکنیک‌هایی مانند نوازه‌های ادبی، موسیقی، نمایش تصاویر و ویدئو، اجرای نمایش، نقالی، برگزاری مسابقات مشاعره و داستان‌نویسی، موجب افزایش هیجانات مثبت آنان و یادگیری بهتر مطالب می‌شود. به نظر می‌رسد درگیر کردن حواس حداکثری در تدریس زباهنگ دانش‌اندوزی، موجب شناخت درست این زباهنگ در میان نوجوانان و افزایش وزن فرهنگی آن در جامعه می‌شود و از این طریق می‌توان اثرات علم‌گریزی را کمرنگ کرده و درراستای تعالی فرهنگی گام‌های موثری برداشت.