بررسی رابطه جهت گیری برنامه درسی با فاصله بین برنامه درسی تجربه شده و مورد انتظار در دانش آموزان کاردانش

هدف از این تحقیق بررسی رابطه جهت گیری برنامه درسی با فاصله بین برنامه درسی تجربه شده و مورد انتظار در دانش آموزان کاردانش شهرستان بجنورد بوده است. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی، ازنظر ماهیت توصیفی و از نظر روش همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان کاردانش شهرستان بجنورد به تعداد 1200 نفر بودند که مطابق فرمول کوکران ، 290 نفر با روش تصادفی- طبقه ای نسبی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.گردآوری داده ها دراین پژوهش به دوطریق روش کتابخانه ای و روش میدانی با استفاده از پرسشنامه انجام پذیرفت. برای اندازه گیری متغیرجهت گیری های برنامه درسی از پرسشنامه ماهلیوس، فریدمن و پیتن(2006) و برای سنجش ادراک دانش آموزان از فاصله بین برنامه درسی مورد انتظار و تجربه‌شده از پرسشنامه انوشه دانیالی(1394) استفاده شد. روایی ابزار پژوهش از نوع صوری و محتوایی بوده که مورد تایید اساتید وخبرگان قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها با کمک ضریب آلفای کرونباخ برای جهتگیری های برنامه درسی 90%و برای برنامه درسی تجربه‌شده 0.82 و برای برنامه درسی مورد انتظار مقدار 0.86 براورد شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، رسم نمودار و محاسبه شاخص‌های تمرکز میانگین و میانه) و برای بررسی و آزمون فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و tمستقل و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته ها نشان داد که بین دو متغیر جهت گیری برنامه درسی و فاصله میان برنامه درسی مورد انتظار و برنامه درسی تجربه‌شده، رابطه معناداری وجود دارد. در ترتیب اولویت انواع جهت گیری های برنامه درسی بالاترین رتبه مربوط به جهت گیری رفتاری وعقل گرایی آکادمیک و کمترین رتبه مربوط به جهت گیری بازسازی اجتماعی می باشد؛ از این رو توجه هر چه بیشتر معلمان به جهت گیری های برنامه درسی و فراهم کردن محیطی که دانش آموزان نسبت به محتوای برنامه درسی علاقه مند شده، می تواند زمینه را برای کاهش فاصله میان برنامه درسی تجربه شده و مورد انتظار دانش آموزان به منظور ایجاد یادگیری موثر فراهم نماید.