آسیب‌شناسی تربیت هنری در نظام رسمی آموزش و پرورش ایران(از دیدگاه کارشناسان و متخصصان)

نهاد آموزش ‌و پرورش هر جامعه‌ای سعی دارد از قابلیت چشمگیر هنر برای رشد فکری، تکوین و تکامل شخصیت انسان‌ها بهره ببرد. پژوهش حاضر در پارادایم کیفی و با روش مصاحبه نیمه‌سازمان‌یافته انجام گرفت. با هدف آسیب‌شناسی تمامی ارکان نظام آموزش‌ و پرورش در پیاده‌سازی مقوله تربیت هنری، هفت عنصر: اهداف، محتوا، مواد آموزشی، راهبردهای یاددهی-یادگیری، زمان، مکان و ارزشیابی در برنامه درسی در نظر گرفته‌شد. حوزه‌های آسیب‌پذیر به‌صورت مقوله‌های اصلی زیر استخراج و دسته‌بندی گردید: آسیب‌های حوزه اهداف: فقدان رویکرد فلسفی مناسب، مشکلات تدوین اهداف و مشکلات اجرای اهداف. آسیب‌های حوزه محتوا: فقدان رویکرد فلسفی مناسب، مشکلات تدوین محتوا و مشکلات اجرای محتوا. آسیب‌های حوزه روش‌های تدریس: عدم استفاده از روش‌های مختلف و متناسب با محتوا، عدم آموزش معلمان در ارتباط با روش‌های تدریس. آسیب‌های حوزه زمان، مکان و مواد آموزشی: کمبود زمان، مکان و امکانات آموزشی و مشکلات ناشی از نگرش‌های نادرست. آسیب‌های حوزه ارزشیابی: نوع و ماهیت ارزشیابی، نحوه اجرای ارزشیابی. آسیب‌های حوزه معلمان: مشکلات آموزشی معلمان، مشکلات انگیزشی معلمان و تصمیمات اداری و مدیریتی نادرست در ارتباط با معلمان. آسیب‌های حوزه نگرش والدین، مسئولین و ساختار مدیریت: مشکلات ناشی از ناکارآمدی و مدیریت غیر اثربخش، مشکلات ناشی از نگرش والدین، مشکلات ناشی از رویکردهای حاکم نسبت به هنر.