تاثیرخوش بینی و کوتاه بینی مدیرعامل بر ابعاد مسئولیت اجتماعی شرکت باتوجه به نقش تعدیلی:ارتباط سیاسی و کارائی مدیرعامل

هدف: پژوهش حاضر به بررسی تاثیر خوش‌بینی و کوتاه بینی مدیران عامل بر ابعاد مسئولیت اجتماعی شرکت شامل مسئولیت زیست‌محیطی، عملکرد اجتماعی، مسئولیت محصولات و خدمات و مسئولیت منابع انسانی با توجه به نقش تعدیل ‌گری ارتباط سیاسی و کارایی مدیرعامل می‌پردازد.روش: دوره زمانی پژوهش طی سال‌های 1393 الی 1399 و نمونه آماری پژوهش شامل 130 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. جهت آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره استفاده‌شده است.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که خوش‌بینی مدیرعامل دارای رابطه‌ی مثبت با مسئولیت منابع انسانی و رابطه منفی با مسئولیت زیست‌محیطی است. همچنین رابطه بین کوتاه بینی و مسئولیت منابع انسانی منفی است. ارتباط سیاسی رابطه بین کوتاه بینی و مسئولیت منابع انسانی را تعدیل می‌کند. بعلاوه کارایی رابطه بین خوش‌بینی و مسئولیت منابع انسانی را تعدیل مثبت کرده و بر سایر ابعاد مسئولیت اجتماعی نقش تعدیل گری منفی دارد. از سوی دیگر کارایی نقش تعدیلی مثبت بر رابطه بین کوتاه بینی و مسئولیت منابع انسانی و عملکرد اجتماعی و نقش تعدیلی منفی بر مسئولیت محصولات و خدمات شرکت دارد.نتیجه‌گیری: مدیران خوش‌بین به مسئولیت زیست‌محیطی توجه کمتری نموده و باعث افزایش ریسک شرکت می‌گردند ولی به مسئولیت منابع انسانی توجه بیشتری می‌نمایند. برعکس مدیران کوتاه بین سرمایه‌گذاری کمتری در حوزه مسئولیت منابع انسانی دارند.دانش‌افزایی: به نظر می‌رسد بررسی رابطه بین خوش‌بینی و کوتاه بینی مدیر و ابعاد مسئولیت اجتماعی شرکت دارای پیشینه تجربی بسیار کمی است و ازاین‌جهت پژوهش حاضر می‌تواند به دانش‌افزایی این حوزه کمک ‌کند.

the effect of ceo optimism and myopia on dimensions of corporate social responsibility moderated by ceo political connection and efficiency

purpose: this study analyzes the effects of optimism and myopia of ceos on the dimensions of corporate social responsibility (csr) including environmental responsibility, social performance, responsibility for products and services, and human resources responsibility with respect to the moderating roles of political connections and ceo effectiveness.method: the statistical sample included 130 companies listed in the tehran stock exchange within the 2014–2020 period. the multivariate regression method was employed to test the research hypotheses.results: according to the research results, a ceo optimism had a positive relationship with human resources responsibility but had a negative relationship with environmental responsibility. there was also a negative relationship between myopia and human resources responsibility. political connections moderating the relationship between myopia and human resources responsibility. moreover, efficiency had a positive moderating role in the relationship between optimism and human resources responsibility but had negative effects on the other csr dimensions. furthermore, effectiveness had positive moderating roles in the relationships of myopia with human resources responsibility and social performance but had negative effects on the responsibility for products and services.conclusion: optimistic ceos pay less attention to environmental responsibility, thereby increasing corporate risk, but pay more attention to human resources responsibility. by contrast, myopic ceos make fewer investments in human resources responsibility.contribution: apparently, there is a paucity of empirical background to the relationships of ceo optimism and myopia with the dimensions of csr. therefore, this study can help enhance the relevant knowledge.