واکاوی مفهوم ثروت عمومی در اصل 45 قانون اساسی از منظر ثروت عمومی ناملموس

ضروری‌ترین عملکرد دولت ها اعم از الهیاتی و یا سکولار به مانند یک ارگان زنده ادامه حیات در محدوده تحت حکمرانی است و ثروت‌عمومی هر کشور منابع تامین نیازهای این ارگان زنده را فراهم می کند. در جوامع امروزی، اجرای عدالت در حوزه‌های توزیع و تخصیص و رفع تبعیض برای حفظ حیات دولت‌ها ضرورتی انکار ناپذیر است. هر میزان این منابع ثروت بیشتر باشد و البته به‌صورت صحیح اداره و یا مصرف بشود موجب رشد توسعه پایدار حکومت و بالطبع تضمین بقای حکمرانی سبب می‌گردد. اولین گام جهت اداره و بهره‌برداری از ثروت‌های عمومی، شناسایی تمامی انواع و مصادیق ثروت‌های عمومی است. تاکنون در حقوق عمومی ایران صرفا به جنبه‌های ملموس ثروت‌عمومی توجه شده است و نسبت به جنبه‌های ناملموس ثروت‌عمومی به دلیل عدم شناسایی این نوع ثروت، هم در حوزه شناسایی و هم در حوزه اداره و یا مصرف بی‌توجهی شده است. سرمایه‌های انسانی به عنوان ثروت‌عمومی‌ناملموس، ارزشمندترین بخش ثروت‌عمومی یک کشور است که دولت ها از اوایل قرن حاضر میلادی به ارزیابی اقتصادی آن در اقتصاد کلان توجه نشان داده اند.

analysis of the concept of public wealth in article 45 of the constitution from the perspective of intangible public wealth

the most essential function of governments, whether theological or secular, as a living organ is to survive in the area under its rule, the public wealth of each country provides the resources to meet the needs of this living organ. in today’s society, the administration of justice in the areas of distribution, allocation elimination of discrimination is an undeniable necessity for the survival of governments. indeed, the greater amount of these resources, if properly managed or consumed, it will lead to the growth of sustainable government development ensure the survival of governance. the first step in managing exploiting public wealth is to identify all types instances of public wealth. so far, only the tangible aspects of public wealth have been considered in iranian public law, the intangible aspects of public wealth have been neglected due to the lack of recognition of this type of wealth, both in the field of identification in the field of management or consumption. human capital as intangible public wealth is the most valuable part of a country’s public wealth, which has been considered by governments in macroeconomics since the beginning of the present century. this article seeks to expand the conceptual space of the subject express its problematic aspect examine the various dimensions aspects of public wealth, especially intangible public wealth, in a word, to substantiate the concept of intangible public wealth.