رویکردی نقادانه به اصطلاح‌شناسی اهلی‌سازی یک مدل تطوری در اصطلاح‌شناسی

از مهم ترین دغدغه های هر دانشی موضوع اصطلاح شناسی در آن است. اصطلاح شناسی، مطالعۀ مفاهیم تخصصی و نحوۀ استفاده از آن ها در یک حوزۀ علمی است. مساله در این پژوهش، تشویش نوشتن و به طور کلی مساله مندی نوشتن در حوزۀ علم باستان شناسی و هدف آن ارائه تصویری دقیق از اصطلاح شناسی دورۀ نوسنگی در روند گذار از مصرف غذا به تولید غذا است . این نوشتار تلاش دارد، مشکلات ناشی از تعدد و کثرت معادل ها را مورد بررسی قرار داده و پیشنهادهایی در جهت یکسانی و یکنواختی آن ها مطرح کند. برخی از واژه های تخصصی فرایند نوسنگی شدن، در پس پویایی الگوواره های باستان شناسی و در گذر از باستان شناسی تاریخی-فرهنگی به باستان شناسی فرآیندی و پس از تغییر رویکرد های آستانه ای به رویکرد های فرآیندی و بلندمدت شکل گرفته اند؛ اما باستان شناسی ایران هنوز نتوانسته با این پویایی همگام شود. تصویری که از این طریق برای کاربران علم باستان شناسی ایجاد می شود، تصویری ایستا از علم است و این نتیجه گیری را درپی دارد که علم، پدیده ای ساکن و تغییر ناپذیر است. این پژوهش با هدف نشان دادن مشکلات و کمبود هایی نوشته شده که می تواند در زمینۀ انتقال دانش باستان شناسی، بدون آماده سازی زبان علمی، ایجاد شود. یکی از دلایل پرداختن به این موضوع، نیاز به انتقال دانش جدید است. از آنجایی که در دوره ای مهم از پژوهش های باستان شناختی در ایران به سر می بریم که دوران گذار از رویکرد های سنتی به فرآیندی است و مطالعۀ فرآیند نوسنگی شدن در بسیاری از مناطق ایران در آغاز راه قرار دارد، لازم است که به مباحثی مانند اصطلاح شناسی تخصصی این دوره، پرداخته شود. این نوشتار یک مطالعۀ کیفی به روش توصیفی-تحلیلی است که در آن ابتدا به توصیف برخی از مفاهیم و شاخص های آن پرداخته شده 160 و سپس پیشنهادهایی در ایجاد و معادل سازی اصطلاحات ارائه شده است.

a critical approach to the terminology of domestication an evolutionary model for terminology

terminology is a group of specialized words and respective implications in a specific field, additionally, the consideration of such terms and their utilization. terminology is one of the most essential aspects of any field of study. this gives an understanding of the concepts and contextual information to how you will be using those concepts. in archaeology, like all other sciences, we need to create and revise some concepts. this article proposes to establish a universal definition of the phenomenon of domestication. domestication is the adaptation of a plant or animal from a wild or natural state to life in close association with humans. in this research, the etymology and definitions of the phenomenon of domestication are considered, followed by its evolution across the literature. this article defines some specialized terms of the neolithic process in domestication, which is the driving force behind the dynamics of archaeological patterns and the transition from historical-cultural archeology to processual archaeology following the change from threshold to process and long-term formations. however, iranian archeology has not yet kept pace with this dynamic. the picture provided for the users of archeology is a static image of science, and it is implied that science is a fixed and unchanging reality. this essay aims to demonstrate the difficulties and flaws in archaeological information transmission when scientific language is not prepared. the need to disseminate new knowledge and technology is one motivation for solving this problem. archaeological research in iran is now undergoing a crucial shift from traditional to processual methods. studies of the neolithic process are only starting in many locations, and terminology-related issues must be addressed. the result of this research is the ascertainment that adopting a universal definition of the phenomenon of domestication is absolutely paramount in order to progress on all animal and plant-related matters.