>
Fa   |   Ar   |   En
   سازهای ایرانی در اشعار ابو نواس شاعر عرب  
   
نویسنده محمدی‌فر یعقوب ,میرزایی فرامرز ,رحمتی‌ترکاشوند مریم
منبع مطالعات باستان شناسي پارسه - 1396 - دوره : 1 - شماره : 1 - صفحه:87 -98
چکیده    آمیزش موسیقی و شعر، اغلب راه بالندگی این دو هنر را به ژرف اندیشی و نازک احساسی شاعرانه می گشاید. در دورۀ عباسی که هنر، تمدن و فرهنگ ایران ساسانی در ارکان جامعه به شدت نفوذ کرده بود، موسیقی به عنوان یکی از نمادهای تمدن ساسانی جایگاه ارزنده ای یافت و شاعران دورۀ عباسی با به کارگیری ابزار موسیقی، تصاویر زیبایی آفریده اند. در این میان، شاعری چون «ابونواسی در تصویر آفرینی شاعرانه با سازهای موسیقی بسیار توانمند بوده است. وی ساز موسیقی را با احساس انسانی درمی آمیزد، و آن را نَه سیمی خشک، یا چوبی بی روح؛ بلکه نوایی پُرسوز و گداز و نغمه ای لذت آفرین می داند که از جان آدمی بر می خیزد. وی در اشعار خود به ذکر برخی از اسامی این سازها: عود، نی، چنگ و دف، طنبور و مزمار از مهمترین این سازهایند.
کلیدواژه موسیقی، ابونواس، دورۀ عباسی، تمدن ساسانی.
آدرس دانشگاه بوعلی‌سینا, گروه باستان‌شناسی, ایران, دانشگاه بوعلی‌سینا., گروه زبان و ادبیات عربی, ایران, دانشگاه بوعلی‌سینا., ایران
 
   Iranian Musical in Poetical Melodies of Abu Nawas  
   
Authors Mirzaei Faramarz ,Rahmati-e Turkashvand Maryam ,Mohammadifar Yaghub
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved