چالش‌های اخلاقی هوش مصنوعی در مقاله نویسی

نوشتن مقالات علمی، یک فرآیند دقیقی است که تحقیقات گسترده، استدلال سازمان‌یافته و بیان واضح را با هم ترکیب می‌کند تا باعث افزایش علم گردد(1).محققان زیادی از هوش مصنوعی، در مواردی مانند: دستیاران تحقیق، کمک به سازماندهی افکار، ارائه بازخورد، کمک به کدنویسی، خلاصه کردن ادبیات تحقیق و... استفاده می کنند(2).هوش مصنوعی ((ai): artificial intelligence) و نوشتن مقالات علمی به گونه‌ای با یکدیگر آمیخته شده اند که زمینه را برای ایجاد یک اتحاد انقلابی در پژوهش، آماده کرده اند(1)؛ البته باید توجه داشت که این ابزارهای قدرتمند، یک مزیت موثر برای محققان در کارهای مختلف، مانند: انجام جستجو، بررسی مقالات، خلاصه کردن داده ها و نوشتن مقالات را ارائه می دهند؛ اما نگرانی های قابل توجهی در مورد استفاده از آن ها برای تولید محتوای دقیق و همچنین، اطمینان از محرمانه بودن اطلاعات، وجود دارد(3).ابزارهای هوش مصنوعی، مانند: چت جی پی تی chat) (gpt ، چت سونیک chat) (sonic، بینگ (bing ai) ،کلود (claude) و...، پتانسیل انقلابی را برای حیطۀ نوشتار، در وجود خود دارند(4). اتکای بیش از حد و خودکارسازی وظایف اصلی نویسندگان، با استفاده از این ابزارها می تواند بر فرآیندهای بررسی و ارزیابی کیفیت مقالات علمی، تاثیر منفی بگذارد؛ زیرا وابستگی بیش از اندازه، خطر تاثیرگذاری بر دقت فرآیندهای بررسی و انتخاب مقالات را به همراه دارد(5). ادغام هوش مصنوعی در انتشارات علمی، امیدوارکننده است؛ اما با چالش های اخلاقی و عملیاتی قابل توجهی همراه می باشد.(5) اخیراً بحث‌های زیادی در جامعۀ تحقیقاتی بر مبنای استفاده از هوش مصنوعی، در نوشته‌های علمی انجام شده است. برخی افراد ادعا می کنند که هوش مصنوعی، یک کمک کنندۀ مفید، در نوشتن مقالات می باشد؛ اما بسیاری از دانشمندان و ناشران، تنها استفاده از هوش مصنوعی را برای نوشتن مقالات، به عنوان نویسندۀ مقاله، نمی پذیرند(2).بنابراین لازم است که موضوعات اخلاقی در استفاده از هوش مصنوعی، مورد توجه واقع شود که شامل: سوگیری داده ها، اطلاعات نادرست، حریم خصوصی و امنیت داده ها، کمبود شفافیت، جابه جایی شغلی، سرقت ادبی و... هستند؛ همچنین باید، استراتژی‌هایی برای درک و حل این مسائل، مورد تبیین و توضیح  قرار گیرد(4).