بررسی عوامل استرس‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشکده پیراپزشکی فردوس

ﻣﻘﺪﻣﻪ: آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺨﺶ اﺳﺎﺳﯽ آﻣﻮزش ﭘﺮﺳﺘﺎری اﺳﺖ و ﺑﺪون آن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﮐﺎرآﻣﺪ و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻫﺪﻓﯽ دور از دﺳﺘﺮس اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮسزای ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، از دﯾﺪﮔﺎه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮑﺪه ﭘﯿﺮاﭘﺰﺷﮑﯽ و ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﻓﺮدوس اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.روش ﮐﺎر: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ–ﻣﻘﻄﻌﯽ در ﻧﯿﻤﺴﺎل اول ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 94- 1393 اﻧﺠﺎم ﺷﺪ، از ﻣﯿﺎن 137 داﻧﺸﺠﻮی ﻣﻘﻄﻊ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎری و اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. در ﻣﺠﻤﻮع 107 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ وارد ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت ﺷﺎﻣﻞ: ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ دو ﺑﺨﺶ، ﻣﺸﺨّﺼﺎت ﻓﺮدی و ﺑﺨﺶ دوم ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﮥ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زای ﺑﺎﻟﯿﻦ (دارای رواﯾﯽ ﻣﺤﺘﻮا و ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ 0/85 ) ﺑﻮد. ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ از ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زا(ﺷﺎﻣﻞ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎی ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﻓﺮدی، ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ، ﻣﺤﯿﻂ آﻣﻮزﺷﯽ، ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ) ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی1 ﺗﺎ5 ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار spss وﯾﺮاﯾﺶ 16 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺳﺘﺮس آورﺗﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎﻟﯿﻦ از دﯾﺪﮔﺎه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﺎﻣﻞ: اﺳﺘﺮس ﻧﺎﺷﯽ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ،ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ، ﮐﺎرﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦﻓﺮدی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه ﮐﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﯿﺰ 13/2±31/3 ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﺮهﻫﺎ در ﻣﺤﺪوده 28 ﺗﺎ 54 (اﺳﺘﺮس ﻣﺘﻮﺳﻂ) ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ.ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی: در ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﮐﻪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن رﺷﺘﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ در ﻣﻌﺮض ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زای زﯾﺎدی ﻗﺮار داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان اﺳﺘﺮس و اﺿﻄﺮاب آﻧﺎن اﯾﻔﺎ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ زﻣﯿﻨﮥ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ، ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﺮس زاﺗﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭘﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ و ﺗﺒﯿﯿﻦ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ آن و اراﺋﮥ راهﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺿﺮوری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.