بررسی بن ‌مایۀ ستایش ایزدان در کتیبه ‌های پیش از اسلام (به زبان ‌های فارسی باستان و فارسی میانه)

کتیبه‌ها، به سنگ ‌نوشته‌هایی گفته می‌شود که منابع بازمانده از زبان و خط ایران باستان است. از‌لحاظ خط و تنوع زبانی (پارسی باستان، عیلامی، بابلی) کتیبه‌های هخامنشی از برجسته‌ترین کتیبه‌های بر جای مانده است. نگارندگان کتیبه‌ها معمولاً واقعۀ تاریخی یا پیام پادشاه وقت را در آن حک می‌کردند تا در برابر دید عموم مردم قرار بگیرد. شاخص‌ترین مشخصۀ کتیبه‌های مربوط به دورۀ هخامنشی و ساسانیان (فارسی میانه) ستایش اهورامزدا و یاری‌های او و ذکر سلطنت است. از‌آنجا‌که پژوهشگران زبان فارسی چندان به ستایش در کتیبه‌ها نپرداخته‌اند و جای خالی آن در پژوهش‌های زبان فارسی احساس می‌شود، ما در این جستار بر آن هستیم تا با مطالعۀ چندین کتیبه از دوره‌های یاد‌شده به بررسی ستایش اهورامزدا در آن‌ها بپردازیم. فرض ما بر این است که بنا بر کتیبه‌های متعدد از دورۀ هخامنشی، بسامد ستایش در این کتیبه‌ها بیشتر از سایر کتیبه‌ها است. روش تحقیق ما در این پژوهش به‌صورت تحلیلی توصیفی و کتابخانه‌ای است.