بررسی و تحلیل نوستالژی در اشعار فروغ فرّخ‌زاد

«نوستالژی» در اصطلاح به احساس غم همراه با حسرت هنگامی که فرد به دوره یا اتّفاقی در گذشته می اندیشد، گفته می شود؛ به عبارت دیگر نوستالژی حسرت و دلتنگی نسبت به ایّام خوش گذشته و اشتیاق بازگشت به آن روزگاران است. این اصطلاح از علم روان شناسی وارد ادبیّات شده و ریشه در ضمیر ناخودآگاه انسان دارد. نوستالژی یکی از موضوع های مهم شعر معاصر است. فروغ فرّخ‌زاد از جمله شاعرانی است که حسرت گذشته های خوش از دست رفته و یادکرد آن ها در اشعارش بسامد فراوانی دارد. این پژوهش بر آن است تا به شیوۀ توصیفی تحلیلی به بررسی عوامل ایجاد غربت و حسرت بر گذشته در شعر این شاعر معاصر بپردازد. یافته ها نشان از آن دارد که مضامین نوستالژیکی همچون غم غربت، کودکی، معشوق، مرگ و آرمان شهر در سروده های فروغ نمود بیشتری یافته است.

Nostalgia Analysis in Forough Farrokhzad’s Poems

Nostalgia is referred to sorrow along with regret whenever one is thinking about an era or an event in the past; in other words, nostalgia is regret and ennui regarding good old days and ardor to go back to those times. This term has been borrowed form psychology and has rooted in human subconscious. Nostalgia is one of the most noticeable subjects in contemporary Persian poems. Forough Farrokhzad is one of the poets whose poems have reflected past regrets and reminiscence. This study aims to investigate the motives of regret and sorrow for the past in her poems through a descriptiveanalytical approach. The results show that nostalgic contents such as loneliness sorrow, childhood, beloved, death, and utopia have significant presence in Forough’s poems.