تحلیل تاثیر تصاویر شعری شاعران کهن پارسی در تصویر سازی شاملو با رویکرد تحلیلی بینامتنی

احمد شاملو از چهره های نامبردار شعر نو محسوب می شود، قضاوت های متفاوتی درباره شعرش صورت گرفته است، برخی وی را بسیار متاثر از شاعران فرنگی دانسته اند. از آنجا که تصویرغالباً از ارکان مهم شعر است و با توجه به نظریه بینامتنیت که هر متنی را متاثر از متون پیشین یا معاصر خود می داند با بررسی تصاویر شعری می توان به میزان ارتباط یا عدم ارتباط شعر شاملو با میراث شعری کهن پی برد.برای این منظور تصویرهایی که در قالب تشبیه ، استعاره ، تشخیص ،کنایه و صفت هنری در شعر وی بیان شده اند، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با نگاهی به نظریه بینامتنیت و رویکرد سنت گرایی ادبی انجام شده است. بررسیوتحلیل داده های تحقیق نشان داده برغم نظر مخالفین شاملو، تصاویرشعری شاعران کهن پارسی در شعر وی به صورت صریح (عین تصویر در بافت نو) و ضمنی( قسمتی از تصویر ، تصویر با مفهومی تازه در بافت نو) بازتاب یافته است. در این میان بیشترین بازتاب مستقیم یا صریح به ترتیب در تصاویر شعری کنایه و تشبیه و بازتاب غیرمستقیم یا ضمنی در تصاویرشعری تشخیص ، استعاره و صفت هنری صورت گرفته است.

influence of the poetic images of ancient persian poets in the depiction of shamloo with an intertextual analytical approach

ahmed shamloo is considered one of the famous figures of new poetry. since the image is often one of the important elements of poetry and according to the theory of intertextuality, which considers any text to be influenced by its previous orcontemporary texts, by examining the poetic images, one can understand thedegree of connection or lack of connection between the poem and the ancientpoetic heritage. for this purpose, the images expressed in the form of simile,metaphor, recognition, irony and artistic attribute in his poetry have beenexamined and analyzed. the current research has been done with descriptiveanalyticalmethod and with a view to the theory of intertextuality and the approachof literary traditionalism. the analysis of the research data has shown that despitethe opinion of shamloo's opponents, the poetic images of ancient persian poetsare reflected in his poetry in an explicit (the same image in a new context) andimplied (a part of the image, an image with a new concept in a new context) form.among these, the most direct or explicit reflection has taken place in the poetic images of irony and simile, and the indirect or implicit reflection in the poeticimages of recognition, metaphor, and artistic attribute, respectivelyanalyzing.