تحلیل دو نمونه متون روایی ادبیات فارسی در چارچوب نظریه شناختی فضاهای ذهنی و آمیزه مفهومی

یکی از جنبه‌های مهم تحلیل متن ادبی، بررسی چگونگی درک و تعبیر آن از سوی خواننده است. نظریه های فضاهای ذهنی (فوکونیه، 1997) و آمیزه مفهومی (فوکونیه و ترنر، 2002) دو نظریه شناختی هستند که می توانند نحوه دریافت خواننده از متن را تحلیل کنند. این پژوهش با هدف آشنایی مخاطب با چگونگی درک معنی، در چارچوب نظریات مذکور و به روش توصیفی– تحلیلی، به بررسی دو روایت پرداخته است: بازگردانی بخشی از داستان کاوه آهنگر در شاهنامه و حکایتی از رساله دلگشای عبید زاکانی. دلیل انتخاب داستانی از شاهنامه، شاخص بودن آن اثر روایی در مجموعه آثار ادب پارسی است و حکایت عبید زاکانی می‌تواند نماینده ژانر طنز در ادبیات باشد، در حالیکه بیان شاهنامه جد است. این دو اثر می‌توانند نماینده نوع ادبی زیرمجموعه خود باشند. مطالعه پیش رو بر آن است که فضاهای ذهنی خرد و کلان و نقش فضاسازها در تغییر دریافت‌های متن را طی فرایند مفهوم‌سازی تبیین نماید. تحلیل این متون روایی نشان می‌دهد که چگونه فضاهای اصلی و درونه‌ای یک روایت تحت تاثیر فضاسازها شکل می‌گیرند و چگونه نگاشت میان آنها باعث ایجاد فضاهای آمیزه می‌شود. این تحلیل همچنین دو نوع فضای ذهنی عاطفی و غیرعاطفی را که در قالب آمیزه مفهومی بوجود می‌آیند، آشکار کرده و مشخص می‌کند که گاه غلبه فضای ذهنی عاطفی بر غیرعاطفی یا بر عکس، می تواند در ایجاد ژانرهای مختلف روایی موثر باشد.

using mental space and conceptual blending theory to analyze two samples of persian literary narratives

in cognitive linguistics, the meaning of linguistic units is determined by the context of use and meaning interpretation is a dynamic process referred to as conceptualization. the conceptualizers are actively involved in this process through developing some on-line mental representations called mental spaces (fauconnier,1997). thus these mental spaces and blended spaces derived from them contribute to making sense of complex ideas people perceive through language. focusing on conceptualizers as the major sources of meaning, cognitive linguistics has proved to be a practical and efficient framework to analyze literary texts. the aim of the present article is to show how the people interpret literary narratives through generating mental spaces. the study tries to give a descriptive-analytic account of two narratives namely the restatement of one part of kave-e-ahangar story in shahnameh and a fable in resale-e-delgosha, two works representing tragic and comic narration respectively. this research used space builders as clues to specify the micro and macro level mental spaces of two narratives. the analysis also revealed that two main conceptual blends would merge in a narrative: emotive and non-emotive that one of them might be dominant in a specific literary genre.