خوانش پسااستعماری فرانتس فانونی نمایشنامه‌های «رقص جنگل‌ها» و «مرگ و سوارکار شاه» اثر وله سوینکا

نمایشنامه‌های &رقص جنگل‌ها& و &مرگ و سوارکار پادشاه& آثار وله سوینکا، نویسنده مطرح اهل نیجریه هستند. وله سوینکا در رویکردی منحصربه‌فرد، با به نمایش گذاشتن شرایط زندگی بومیان و تقابلات فرهنگی آنان با استعمارگران غربی انزجار خود را از استعمار غرب به تصویر می‌کشد و درعین‌حال در مورد خطر فروپاشی اجتماعی و اضمحلال هویت ملی براثر تعقیب کورکورانه سنت‌های بومی و همچنین وقوع استعمار داخلی هشدار می‌دهد. فرانتس فانون از نظریه‌پردازان مطرحی است که با دو نگاه سیاسی و روان‌شناختی به بررسی استعمار، انواع شیوه‌های آن و عوارض و عواقب آن پرداخته است. این مقاله، با بررسی دو نمایشنامه که یکی از آن‌ها در جشن آزادسازی نیجریه اجرا شد، به تعارضات و مسائل ملتی که سعی در بازیابی الگوهای کهن خود را دارد پرداخته و همچنین کوشش کرده است که احساس دوگانه‌ی وله سوینکا را نسبت به این بازیابی نشان دهد و ریشه آن را نیز پیدا کند.هر دو اثر انتخابی از سوینکا نشان‌گر آن هستند که وی نیز مانند فانون می‌خواهد که این تقابل فرهنگی، تبعیض و جدالِ همیشگی به صلحی ختم شود که شکوفایی آینده همه ابنای بشر در آن نهفته است. بررسی این آثار بر ما روشن می‌سازند که فرد استعمارکشیده باید با گذشته و حالش به صلح برسد، بر آنچه آینده را می‌سازد تمرکز کند تا بتواند آینده شکوهمندی را برای کشورش و هم‌وطنانش رقم بزند.

A Frantz Fanonian Post-Colonial Reading of Wole Soyinka’s A Dance of the Forests and Death and the King’s Horseman

A Dance of the Forests (1960) and Death and the King’s Horseman (1975) are two plays by the Nigerian Nobel Prize winner, Wole Soyinka who has gained a large amount of reputation for his idiosyncratic expression of abhorrence towards Western colonialism through depicting native people’s life situations and their conflicts with the Western colonizers. He also repudiates nostalgic view of the past and in A Dance of the Forests revealed his premonition of the forthcoming internal colonialism which was a consequence of exalting the past in a prejudicial manner. Frantz Fanon, the influential French psychiatrist and political philosopher, put colonialism under scrutiny in his writing and analysed its various political forms and psychological consequences. This article gives the two aforementioned plays of Soyinka a close reading through the eye borrowed from Fanon to detect in the relation of these two texts and the existing postcolonial conflicts and ambivalences in them.