بازتاب جلوه‌های لذت این جهانی در شعر، نقاشی و معماری عصر صفوی با استفاده از رویکرد تطبیقی هنری رماک

این مقاله با مفروض داشتن ارتباط بین حوزه‌های متنوع اندیشه و هنر هر عصر، پژوهشی بینارشته‌ای در قلمرو ادبیات تطبیقی و بینارشته‌ای است که به مطالعه‌ی ارتباط بین شعر، نقاشی و معماری عصر صفوی می‌پردازد و با استفاده از نظریه‌ی ادبیات تطبیقی هنری رماک، و بررسی بینارشته ای شعر، نقاشی و معماری عصر صفوی در پی تبیین و تحلیل این موضوع است که چگونه مفهومی یکسان، به اشکال متفاوت در شعر، نقاشی و معماری این عصر نمود یافته است. بر اساس یافته‌های این پژوهش، لذت این‌جهانی و کسب لذت و سرخوشی، که از مولفه‌های اساسی زمینی شدن و روی‌گردانی از عوالم دیگر است، یکی از پیش‌فرض‌هایی است که اساس اندیشه و هنر این عصر را شکل می‌دهد. از این روی، شاعران، نقاشان و معماران عصر صفوی به اشکالی مختلف و متنوع، به جنبه‌ی لذت بخش بودن هنر خود توجه داشته‌اند و بر اساس آن به آفریدن و خلق آثار خود دست یازیده‌اند.

Representation of Worldly Pleasure in the Poetry, Painting and Architecture Safavid Era Based on Henry Ramack Approach

Representation of Worldly Pleasure in the Poetry, Painting and Architecture Safavid Era Based on Henry Ramack Approach address the linkage among literature, painting architecture in Safavid era. Embedded in Remack’s theory of Comparative Literature and Art, this study is to disclose how the same concept has been represented in different forms in poetry, architecture and painting in that era. Findings show that joy on earth or entertainmentrelated reading, one of the main components of secularism, seems to be one main presupposition which makes the building blocks of thought and art in the era. In fact, Safavid poets, painters and architects have specifically drawn their own attention to joy/entertainment related aspects. In fact, Safavid poets, painters and architects have specifically drawn their own attention to joy/entertainment related aspectsIndeed, they have created their own work in various forms referring to this component. Key words: Safavid Era, comparative literature, Henry Remack, poetry, painting, Architcture.