ملاحظاتی پیرامون جایگاه ماکیاولی در مطالعات ادبی معاصر

نقطه آغاز ارتباط مطالعات و تحقیقات حوزه ادبیات فارسی با آراء و نظریات نیکولوماکیاولی حدوداً به اوایل سده بیستم باز‌می‌گردد. پس از این تاریخ، آثارنسبتاً قابل توجهی متعلق به سنّت ادب فارسی در پرتو آراء و نظرات ماکیاولی به نقد گذاشته شده‌است و این روند همچنان نیز ادامه دارد. نوشتار حاضر نخست به تبارشناسی این جریان در پژوهش‌های حوزه ادبیات فارسی فارسی و سپس به تحلیل و بررسی نحوه مواجهه این‌گونه تحقیقات با آراء و نظریات نیکولو ماکیاولی پرداخته‌است. نتایج نشان می‌دهد، که غالب این تحقیقات، به‌دلیل عدم توجه به جایگاه واقعی ماکیاولی و زمینه‌های تاثیرگذاری وی در فضای فرهنگی و گفتمان سیاسی غرب، به برداشتی غیرجامع و تک بعدی از آراء و نظریات وی نائل شده‌اند و مسیرهای دیگری را که با واقعیت و متطق درونی آثار ماکیاولی انطباق بیشتری دارد؛ نادیده‌انگاشته‌اند. این مسئله در تحلیل نهایی، مطالعات ادبی را تحت تاثیر قرار داده و غالباً موجب قرائت‌های نه چندان دقیق از متون شده‌است.

Considerations on Machiavelli’s position in contemporary literary studies

Machiavelli’s relation to literary theory goes back to the early twentieth century. After this date relatively significant works in Persian literature have been criticized by Machiavelli’s Thoughts. And this process continues until now. The present article first deals with the genealogy of this process in Persian literary criticism And then he looks at the pathology of such research. . The results show that most of this flow is due to disregard of Machiavelli’s actual position In the discourse of Western political thought And by reducing the ideas of this thinker Because of the use of incorrect translations Provides incomplete information about Machiavelli and thus This misconception as a literary theory has been applied in the process of literary criticism Its sum often results in incomplete results and inaccurate readings of texts.