نقش نور در مفهوم‌سازی عشق در غزلیات حافظ

استعارۀ مفهومی از جمله نظریات زبان شناختی است که در سال های اخیر توسّط دو زبانشناس به نام های لیکاف و جانسون (1980) مطرح شده است.آن ها معتقد هستند که بستر استعاره در ذهن و اندیشه و ناخودآگاه بشر است؛ نظام ادراکی انسان،سرشتی استعاری دارد و تمام کنش ها و رفتار و گفتار انسان بر اساس همین قلمرو سازمان یافته و ناخودآگاه ذهنی صورت می گیرد. طبق این نگاه، استعاره انتقال یا نگاشت از قلمروی انتزاعی به سوی قلمروی عینی است. پاسخ به این پرسش که چگونه عشق با واژه ها و اصطلاحاتی که مفید معنای نورانیت هستند، تبیین شده است، محور اصلی این پژوهش است. بنابراین تلاش شده است تا بر اساس نگرش استعارۀ مفهومی، مقولۀعشقو ارتباط آن با نور، در غزلیات حافظ بررسی و تحلیل گردد. بدین ترتیب نور و ملزومات آن که مفهومی عینی است، در قلمروی مبدا و عشق که موضوعی انتزاعی است، در قلمروی مقصد قرار گرفته است. ارتباط گستردۀ این دو قلمرو در غزل حافظ، بیانگر آن است که شاعر برای محسوس کردن موضوع عشق از مجموعۀ نور و ملزوماتش استفاده کرده استکه خود این مساله نشان دهندۀ آن است که حافظ عشق را روشنگر می داند. این پژوهش به شیوۀ کتابخانه ای و روش تحلیلی توصیفی انجام شده است.

The role of light in aking conceptual Lovet in Hafiz’s sonnets

Conceptual metaphor is one of the linguistic theories that has been raised in recent years by two linguists, Lakoff and Johnson .They believe that the Position of metaphor is in the mind and thought of the human subconscious. the human perceptual system have metaphorical nature and all human actions and behaviors and speech are based on the same organized and subconscious domain. According to this view, metaphor is the transfer or mapping of an abstract realm into an objective realm. In this essay we have attempted to study based on this attitude, the category of light and its relation to love in Hafiz’s sonnets. Thus light and its essentials, which are an objective concept, are placed in the realm of origin and love, which is an abstract subject, in the realm of destination. The vast connection between these two realms in Hafez’s sonnet indicates that the poet used the set of light and its essentials to make sense of the subject of love which in itself indicates that Hafiz considers love enlightening.