مبانی ساختار صفحه‌آرایی وبگاه‌های شبکه‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، مطالعه موردی: وبگاه‌های شبکه‌ی‌ 1 سیما

وبگاه‌ها، یکی از ابزارهای پیام‌رسانی بوده که دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی در مورد ارتباطات امروزی هستند. به‌همین منظور، توجه کامل به صفحه‌آرایی و ارزش یا ساختار گرافیکی، در برقراری بهتر این ارتباط تاثیر بسزایی ‌دارد. هدف از پژوهش حاضر آن است که مشخص گردد ساختار صفحات وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی ایران، از چه الگوهایی پیروی می‌کند و معرفی وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی و ویژگی‌های گرافیکی آن‌ها و گسترش دانش هنری درزمینه‌ی طراحی این وبگاه‌ها می‌باشد. روش پژوهش این مقاله، به‌صورت توصیفی‌­‌‌­‌تحلیلی بوده و جامعه‌ی آماری، 21 نمونه از صفحات اصلی وبگاه‌های شبکه‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران را در برگرفته و نمونه‌ها به‌صورت انتخابی گزینش‌شده است و مطالعه موردی شبکه یک سیما در این پژوهش مدنظر است. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است.بنابراین، ابتدا با جمع‌آوری تصاویری از این وبگاه‌ها و سپس با استفاده از رایانه، جایگزینی عناصر ازهم‌تفکیک‌شده و درنهایت روابط آن‌ها و ترکیب‌بندی اثر برای آگاهی از نحوه‌ی ساخت و عملکرد صفحات وب و درک مفاهیم تخصصی بر نتیجه‌ی کار را ارائه می‌دهد. پژوهش پیش رو در پی پاسخ به دو پرسش زیر است:1- ساختار گرافیکی وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی ایران، دارای چه ویژگی‌هایی است؟2 -وجوه تمایز وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی ایران با یکدیگر، ازلحاظ ساختارهای گرافیکی، چیست؟ مطالعه حاضر نشان میدهد که شبکه‌های تلویزیونی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، بیشتر از عنصر «تصویر» و «سطوح رنگی» در ساختار خود استفاده کرده‌اند و بیشتر ساختار وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی ایران، بر پایه‌ی نسبت طلایی می‌باشد (در حدود 57.1%). وبگاه‌های شبکه‌های تلویزیونی ایران، دارای صفحه‌ی نخست طولانی و شلوغ بوده که نیاز به بازیابی و تغییر می‌باشد تا درنتیجه به صفحاتی با ترکیب‌بندی مناسب، با فعالیت سایت و همچنین صفحه‌آرایی زیبا و جذاب جهت جذب کاربر بیشتر دست یابند.روش پژوهش این مقاله، به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه آماری، 21 نمونه از صفحات اصلی وبگاه های شبکه ای صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران را در برگرفته و نمونه ها به صورت انتخابی گزینش شده است و مطالعه موردی شبکه یک سیما در این پژوهش مدنظراست. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است.