بررسی بازنمایی انسان در هنرهای حجمی ایران پس از انقلاب اسلامی تا پایان دوران دفاع مقدس در ارتباط با مدرنیسم هنری
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
طلایی مینا ,دانشگر فهیمه
|
|
منبع
|
نگره - 1395 - دوره : 11 - شماره : 39 - صفحه:114 -126
|
|
چکیده
|
بدنۀ اصلی و پویای هنرهای تجسمی در ایران پس از انقلاب اسلامی تا پایان دوران دفاع مقدس دارای ماهیتی دینی و متعهد به ارزش های انقلاب اسلامی است. به‌رغم نادیده‌انگاری یا تقبیح پیشینۀ هنری بلافصل و دستاوردهای آن، نفی مدرنیسم غربی، برتری محتوا بر فرم هنری و تلاش جهت تکوین و تلفیق فرم به منظور انتقال و تعامل هرچه‌بهتر محتوا و معانی با مخاطب عام، رجوع به نظریات و آرای نویسندگان و هنرمندان دستاوردهای هنر متعهد را در این زمینه کاملاً موفق ندانسته و بعضاً آن را متناظر با ویژگی‌های هنر مدرنیسم عنوان می‌کنند. از این رو مقالۀ حاضر، ضمن تمرکز بر پیکرنگاری و بازنمایی انسان در آثار حجمی و هنر متعهد، به تبیین ویژگی‌های آن براساس شاخصه‌های هنر مدرنیسم می‌پردازد. این مقاله با هدف بررسی هنر پیکرنگاری ایران پس از انقلاب اسلامی تا پایان جنگ در پی پاسخ به پرسش‌های زیر بر‌می‌آید: انواع پیکرنگاری در مجسمه‌سازی ایران پس از انقلاب اسلامی کدام است؟ هنر انقلابی و متعهد در ارتباط با مدرنیسم هنری و دستاوردهای آن چگونه خوانش می‌شود؟ روش تحقیق مقاله توصیفی_تحلیلی و گردآوری اطلاعات آن به شیوۀ کتابخانه ای است. این پژوهش گویای آن است که غالب آثار پیکرنگاری که مانند سایر رسانه‌های هنری پس از انقلاب اسلامی درتلاش برای احراز عملکرد به عنوان رسانه‌ای جهت تعامل معانی و محتوای دینی، انقلابی و ارزشی همزمان درقالب آثار واقعگرایانه، انتزاعی و گسسته پدیدار می‌شود با ویژگی‌های بنیادی هنر مدرنیسم در تغایر و تضاد است.
|
|
کلیدواژه
|
انقلاب اسلامی ایران، هنر متعهد، مدرنیسم هنری، مجسمه سازی، پیکرنگاری
|
|
آدرس
|
دانشگاه الزهرا (س), ایران, دانشگاه الزهرا (س), دانشکده هنر, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
fahimeh.daneshgar@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|