پدیدارشناسی جامعیت اسم حُسن وجنبه های زیباشناختی آن

اسم حُسن یک اسم جامع و بسیار مهم وکلیدی ست که در قرآن شریف هم بر جامعیت آن انگشت تاکید نهاده شده هم بر اهمیت آن مهر تایید زده شده است. به رغم اهمیت و جامعیت این اسم الله مهم وکلیدی در کلام وحیانی قرآن وقتی به منابع و متون کلامی و فلسفی و عرفانی عهد اسلامی رجوع می‌کنیم احساس می‌شود به لحاظ نظری هم جنبه‌های زیبا‌شناختی هم لایه‌های عمیق معنایی و اهمیت هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی و زیباشناختی آن مغفول و محجوب مانده است. هدف نوشتار پیش‌رو به‌صورت فشرده و کوتاه این است که به پاره‌ای از لایه‌های معنوی وجنبه‌های زیباشناحتی این مفهوم مهم، کانونی، کلیدی، جامع و ترجمه‌ناپذیر پرداخته شود. سوال‌های این تحقیق عبارت‌اند از: مراد از حسن چیست؟ چرا همۀ اسماء و خداوند در قرآن کریم به اسم حسن باز می‌گردد؟ چرا همۀ اسماء باریتعالی در قرآن شریف اسماءالحسنایند؟ روش تحیقیق در این پژوهش روش پدیدار‌شناسانه است که با آن لایه‌های معنوی و جنبه‌های زیبایی‌شناسی اسم حسن را شفاف‌سازی نماید و روش جمع آوری اطلاعات آن کتابخانه‌ای است. عبور از معانی لفظی یا لغوی مفهوم کلیدی اسم حُسن و ردیابی و رصد پدیدارشناختی لایه‌های معنوی و باطنی‌ترآن و مهم‌تر از همه توجه به جنبه‌های نظری واژه اعم از ابعاد زیبا‌شناختی آن در فلسفۀ هنر و زیبایی به‌مثابه یک مفهوم پوششی جنس که زیر خیمه خود طیف وسیعی از انواع و اطوار مقوله‌های زیباشناختی را به مانند مقولۀ زیبا‌شناختی جمال و جلال یا امر والا و یا ظرافت و لطافت و ملاحت وشیک و تراژیک و کمیک و زشتی و مانند آن جای داده است محصول خرمن مباحث نوشتار حاضر است.