مطالعه تطبیقی ویژگی های مشترک طراحی چهره های معنوی در تمدنهای دینی(بودایی،مسیحیت،اسلام)

در تاریخ هنر و تمدنهای دینی، همواره شاهد ظهور آثار معنوی و روحانی هستیم که سعی در برقراری ارتباط انسان با عوالم ملکوتی دارند که یکی از بارزترین مصادیق آن، چهره های معنوی است. چهره انسانهای وارسته مجالی برای نمایش روحانیت و معنویت در قالب تصویر انسانی بوده و همواره در تمدنهای دینی مورد توجه خاص بوده است. این چهره‌ها دارای خصلتهایی است که وقتی در کنار یکدیگر قرار داده می‌شوند چنین به نظر می آید که دارای روحی واحد و مشترک هستند. شناسایی ویژگی های مشترک چهره های معنوی در تمدنهای دینی هدف اصلی این تحقیق است. در این مقاله سعی شده تا با استفاده از تحلیل و تفسیر صورت نوعیه و بیان دیدگاه های گوناگون صاحب نظران در مورد آن، به شناسایی ویژگی های مشترک چهره های معنوی و چگونگی استفاده هنرمندان از این اصول در آثارشان پرداخته شود. ارایه مقاله بر اساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که اساس آن، توصیف نمونه هایی از چهره های موجود در برخی از تمدنهای دینی است و ضمن بررسی نحوه تلقی هنرمندان در تمدنهای گوناگون نسبت به خلق چهره های معنوی که برگرفته از صورت نوعیه اند، برخی از ویژگی های مشترک این چهره ها شناسایی شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که چهره های معنوی در تمدنهای دینی دارای ویژگی های مشترکی است که می توان با استفاده از آنها، چهره ای آرمانی را متصور شد. در نتیجه مهمترین ویژگی های مشترک این چهره ها عبارتند از: ابروان کشیده و کمانی، چشمان درشت و بادامی، بینی کشیده، لبانی کوچک، پیشانی محراب گونه و گشاده.