بررسی زمینه های رواج عکاسی و انواع تبلیغات و شیوه های آن در دوره قاجار

عکاسی در سال 1255-1839 در دوره محمدشاه قاجار به ایران راه یافت و ناصرالدین میرزا ولیعهد با علاقه فراوان آن را آموخت و در دوره پادشاهی اش نیز به عکاسی پرداخت و در رواج آن کوشید. ورود سیّاحان، وابستگان نظامی و سیاسی به همراه عکاسان و نمونه های عکس های اروپاییان با تجهیزات عکاسی، زمینه های رواج این فن و هنر را در دربار قاجار و برخی شهرها فراهم نمود. از سویی تمایل دربار و افراد سرشناس برای تثبیت تصاویرشان بر این امر افزود. با رونق گرفتن سفارشات مختلف، عکاسخانه های مختلف در پایتخت و برخی شهرها دایر و عکاسان نیز به شیوه های متنوع جهت معرفی و رونق کار خود به تدریج شروع به تبلیغات نمودند. در نمونه های این تبلیغات معمولا آدرس عکاسخانه، نام عکاس همراه با تصاویر یا عناصر تزیینی وغیره برای اطلاع عموم به چاپ می رسید. از نمونه های تبلیغاتی می توان به کارت ویزیت، اعلان های دیواری، آرم های تبلیغاتی، انتشار آگهی در روزنامه ها یا ممهورکردن پشت عکس های چاپ شده ،اشاره نمود. کلیه مواد تبلیغی مورد اشاره متناسب با وضعیت چاپ در دوره قاجار به صورت سیاه و سفید منتشر شده است. به کارگیری عناصر تصویری و تزیینی غیرایرانی که هم زمان در اروپا به چاپ می رسید در برخی انواع تبلیغات به وفور دیده می شود ، این نمونه ها به شدت تحت تاثیر نمونه های وارداتی است ولی گاه با ترکیب عناصر تصویری و تزیینی و نوشتار ایرانی همراه بود.هدف این مقاله بررسی زمینه های رواج عکاسی و در پی آن بهره گیری از شیوه های تبلیغاتی، بررسی اشتراکات عناصر بصری استفاده شده در انواع تبلیغات، شیوه طراحی، تایپوگرافی، نماد و نشانه های به کار رفته در آن ها است. این مقاله به روش تحقیق توصیفی- تحلیلی تهیه شده و روش گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای است.