ریشه یابی آداب و رسوم ایلخانان در شاهنامه ابوسعیدی با تاکید بر نگاره‌های سوگواری

آداب و رسوم و سنتهای اجتماعی در بستر زمان و با تغییر حکومتها همواره به شکلی تازه جلوهگر شده است. این سنت ها در مراسم مختلف، از جمله سوگواری، حضور داشته‌اند.‌ مغولان نیز در ابتدا به واسطه نوع زندگی بدوی خود آداب و رسوم خاصی داشتند که در انواع فعالیت های روزمره شان ظهور داشت. ایشان به این سنت ها، که در برخی موارد ریشه در اعتقاداتشان داشت، تا سالها پس از حمله به ایران و استقرار و ایجاد حکومت عمل می‌کردند. پس از گرویدن ایشان به دین اسلام برخی از این سنتها حذف و برخی دچار تحولاتی اساسی شد، اما برخی از آن‌ها از بین نرفت. ایلخانان مغول در جهت اهداف سیاسی خود به تالیف کتب تاریخی و مصورسازی آن‌ها (همچون شاهنامه) پرداختند. این کتاب‌ها آمیزهای از وقایع دوره تاریخی ایلخانان است. شاهنامه ابوسعیدی از جمله این آثار است که در آن نگاره هایی با مضمون سوگواری وجود دارد. هدف این پژوهش بررسی آداب و رسوم ایلخانان مغول و چگونگی انعکاس آن در نگاره‌های شاهنامه مذکور با موضوع سوگواری است. بدین منظور، با بررسی مذهب و آداب و رسوم ایلخانان، به‌ویژه در سوگواری و آداب تدفین، و مطابقت با چهار نگاره از شاهنامه ابوسعیدی با موضوع سوگواری پاسخ به این سوال پی گرفته می‌شود که آداب مورد نظر چگونه در چهار نگاره از شاهنامه ابوسعیدی با موضوع سوگواری ظهور یافته اند. بر این اساس، آداب و رسوم مربوط به سوگواری در آن دوره مطرح شده و در نگاره‌های مذکور بررسی شده است. یافته های این مقاله گویای آن است که نگاره های مذکور سنت های ایلخانان در اجرای مراسم سوگواری را نشان می دهند و با آنچه در منابع تاریخی از آداب و رسوم مردم آن زمان آمده است تطبیق‌پذیرند.این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای گردآوری شده است.