پارادایم حکمت و نقش آن در حل پارادوکس مطلق گرایی و نسبی گرایی

اعتقاد به تعامل و تفاعل همه علوم ، اعم از علوم بشری ومعارف منتج از سرچشمه وحی و شرایع ، یکی از مبادی نسبی گرایی است . برای بررسی صحت و سقم این داد و ستد ، در این مقاله به بحث در مورد پارادایم حکمت ، از دیدگاه اسلامی پرداخته شده است . همچنین در این مقاله ، تجربه ناموفق اندیشمندان ، برای برقراری ارتباط بین کلی گرایی حکمت و جزئی نگری دانشهای تجربی ، یعنی : رویکرد به قیاس و کلی نگری ، و استقراء و جزئی نگری ، مطرح شده و ناکامی مکاتب مختلف در تلفیق این دو نگرش مورد بحث قرار گرفته است .سپس با توجه به تفاعل و تعامل بین علوم بشری بر ایده های بازگشت به کلی گرایی در قالبهایی نظیر : فلسفه علم ، نظریه عمومی سیستمها ، سیمیوتیک (‌نشانه شناسی ) و هرمنوتیک ، مروری کرده ایم . ودر نهایت : تعامل وحدت حکمت و کثرت علوم را در فرهنگ اسلامی در بسترهایی چون : پارادوکس قرآن و فرقان ، صراط و سبل ، دین و شرایع ، ناس و زمر و مقوله عدم تجزی در اجتهاد شیعی ، به عنوان نظریه راهبردی فرهنگ اسلامی برای رتق و فتق چالش فکری معرفی کرده ایم .