ملاصدرا و اخذ رهیافت میان‌رشته‌یی در تفسیر آیات متشابه

در حوزه‌ فرهنگ اسلامی، صدرالمتالهین شیرازی ضمن وقوف بر آسیبهای حصرگرایی روش‌شناختی در گستره‌ دین‌پژوهی، به رهیافت جدیدی در حکمت متعالیه برای حلّ مسایل الهیاتی دست یافته است. وی با اخذ رهیافت میان‌رشته‌یی بمنزله‌ یک برنامه پژوهشی مبتنی بر کثرتگرایی روش‌شناختی، به شکستنِ حصرگرایی روش‌شناختی دست یازیده است. ملاصدرا همچون دیگر مسایل گستره الهیات، در مسیله تفسیر آیات متشابه، که در طول تاریخ علوم اسلامی از جمله مباحث چالش‌برانگیز بوده، نیز رهیافت میان‌رشته‌یی اخذ نموده است. با توجه به چندتباری بودنِ مسیله متشابهات قرآن، اخذ چنین روی‌آوردی ضروری و اجتناب‌ناپذیر مینماید. وی معتقد است بدون آنکه نیازی به تاویل آیات متشابه یا قول به تجسّم در باب ذات حق‌تعالی باشد، میتوان بر مبنای اصول فلسفی‌ـ عرفانیِ دیدگاه توحید خاصّی، ظواهر الفاظ آیات را حفظ نموده و همه آیات متشابه را بر ظاهر معنای آنها حمل کرد. پژوهش حاضر مطالعه موردپژوهانه‌‌یی است که رهیافت متعالی ملاصدرا در هستی‌شناسی و دین‌پژوهی وی را بنحو مستدلّ و مستند معرفی مینماید.